Etiyopya toprakları, son dönemde bir dizi orta şiddetli yer hareketine sahne olmakta ve bu durum, bölgedeki potansiyel volkanik dinamiklere dair derin bir farkındalık yaratmaktadır. Bu sismik olaylar silsilesi, yüzeyin altındaki enerjinin yeniden düzenlenişini gözler önüne sermektedir. Jeolojik gözlemler, Pazar ile Pazartesi arasında Richter ölçeğinde 4.0 ile 4.9 arasında değişen yedi ardışık sarsıntının kayda geçtiğini ve hepsinin sığ odak noktalarında gerçekleştiğini teyit etti.
Bu titreşimler, 3 Ocak 2025'te artan duman ve kül emisyonlarıyla belirginleşen Dofon volkanik bölgesindeki gözlemlenen hareketlilikle zamansal bir bağlantı kurmaktadır. Afar bölgesinde yer alan ve deniz seviyesinden 1151 metre yükseklikte bulunan Dofon Yanardağı, Etiyopya'nın en faal merkezlerinden biri olarak kabul edilir. Bu durum, bölgenin tektonik yapısının ne denli dinamik olduğunu gösteren önemli bir işarettir. Afar bölgesi, Somali, Nubian ve Arap levhalarının kesişim noktası olması itibarıyla benzersiz bir tektonik aktivite kuşağı teşkil eder. Bu levha sınırları, kıtasal ayrılmanın gerçekleştiği ve yeni okyanusların oluşumuna zemin hazırlayan bir gerilim alanıdır.
Sismik dizinin yarattığı endişe, bu sarsıntıların, Dofon'un kuzeyinde yer alan ve 2007 metre yüksekliğe, dört kilometrelik krater ve 350 metre derinliğe sahip Fentale Yanardağı'nda daha büyük patlamaları tetikleme potansiyelidir. Fentale, 1820 yılında büyük bir patlama yaşamış olup, jeologlar bu geçmiş olayın bölgede benzer bir sismik aktivite tekrarını öngörmektedir. Uzmanlar, son iki haftada Etiyopya'nın Richter ölçeğine göre 4'ün üzerinde 120'den fazla deprem kaydettiğini belirtmekte ve bu durumun volkanik huzursuzluğu artırdığını ifade etmektedirler. Bu olaylar dizisi, 2025'in başlarında başlayan ve bazıları 5'in üzerine çıkan 30'dan fazla depremin kaydedildiği sismik olayların bir devamı niteliğindedir.
Dr. Abass Sharaki gibi uzmanlar, mevcut sismik ve magmatik hareketliliği Etiyopya'daki süregelen volkanik huzursuzluğun bir uzantısı olarak değerlendirmektedir. Bu tür sarsıntılar, bölge için tipik olan sığ, yüzey faylanmalarıyla ilişkilendirilir. Bu jeolojik süreçler, küresel ölçekte levha hareketlerinin bir yansımasıdır; yer kabuğundaki bu gerilim, magmanın yüzeye doğru hareketini kolaylaştırır. Bu hareketlilik, jeolojik zaman çizelgesinde kıtaların ayrılma sürecinin bir parçası olarak algılanabilir; bilim insanları, Afrika'nın doğu kısmının yavaşça ayrılıp yeni bir okyanus oluşturma sürecinin ilk işaretlerinin 2005'te Etiyopya'da başlayan devasa yarıklar olduğunu belirtmektedirler.
Bu tür jeolojik olaylar, dışsal koşulların bir sonucu olmaktan ziyade, sistemin kendi içindeki dengelenme arayışının bir ifadesidir. Bölge sakinleri için dikkatli bir gözlem ve hazırlık gerektiren bu dönemler, aynı zamanda yeryüzünün temel dinamiklerini anlama fırsatı sunar. Benzer magmatik süreçlerin farklı coğrafyalarda benzer sonuçlar doğurabildiğini gösteren olaylar, örneğin İzlanda'nın Reykjanes yarımadasında 2019'dan bu yana gözlemlenen serilerle paralellikler taşımaktadır.