Ekvador'un kıtasal florası, 17 ulusal ve uluslararası kurumun katılımıyla tamamlanan kapsamlı bir çalışmayla 1.260 yabancı bitki taksonunu barındırdığı belgelendi. Bu türlerin 770'i yalnızca kültürü yapılan bitkilerken, 486'sı doğada yerleşik popülasyonlara sahip ve 4 türün durumu belirsizliğini koruyor.
Ekvador Ulusal Biyoçeşitlilik Enstitüsü (INABIO) ve Espíritu Santo Üniversitesi'nin öncülüğünde gerçekleştirilen araştırma, ülkede tanıtılan floranın önemli bir varlık gösterdiğini ortaya koyuyor. Doğada yerleşik popülasyonlara sahip türlerden 255'i, kendi başına üreyip yaşayabilen doğal türler olarak sınıflandırılıyor. Bu yabancı bitkiler, yaklaşık 18.600 yerli taksondan oluşan Ekvador'un kıtasal florasının yaklaşık %2,6'sını teşkil ediyor.
Çalışma, bu yabancı türlerin önemli bir kısmının (%79) yerel kullanımlara sahip olduğunu ve bu kullanımların ağırlıklı olarak süsleme (%42) ve tıp (%38) alanlarında yoğunlaştığını gösteriyor. Gıda, yem, ormancılık ve geleneksel amaçlar da diğer kullanım alanları arasında yer alıyor. Özellikle tıbbi kullanımlarda yabancı bitkilere olan ilginin, yerli bitkilerin kullanımını ikame edebileceği yönündeki endişeler dile getiriliyor. Bu durum, potansiyel olarak birçok hastalığın tedavisinde kullanılan yerli bitkilere dair bilginin kaybolma riskini de beraberinde getiriyor.
Küresel ölçekte biyolojik istilalar, biyoçeşitlilik, insan sağlığı ve ekonomiler için ciddi bir tehdit olarak kabul ediliyor. Belgelenen küresel yok oluşların %60'ından yabancı istilacı türlerin sorumlu olduğu belirtiliyor. Dünya genelinde yeni girişlerin sürekli artması, bu tür kataloglama çalışmalarının aciliyetini vurguluyor. Ekvador'da yabancı türlerin yayılımında karayolları ve nehirlerin önemli bir rol oynadığı, türlerin %83'ünün nehirlere 1 km mesafede, %74'ünün ise karayollarına 1 km mesafede bulunduğu tespit edildi.
Bu bulgular, erken tespit, hızlı müdahale ve türlerin önceliklendirilmesi yoluyla biyolojik istilaların yönetimini ilerletmek için bir temel oluşturuyor. Özellikle Amazon bölgesindeki geçici taşkın alanlarında yoğunlaşan yabancı türler, bu bölgenin artan tohum yayılımı riski altında olduğunu ve acil izleme ve kontrol gerektirdiğini gösteriyor.