Ürdün'ün güneydoğusunda, Lut Gölü (Ölü Deniz) kıyılarında yürütülen arkeolojik araştırmalar, Kutsal Kitap'ta anlatılan Sodom ve Gomorra şehirlerinin yok oluşuna dair anlatıları destekleyebilecek çarpıcı bulguları gün yüzüne çıkardı. Bu keşifler, kadim medeniyetlerin sonunu getiren olayların yalnızca edebi metinler değil, aynı zamanda somut tarihsel izler taşıdığını göstermektedir.
Kazı alanlarında, binaların çöküntüleri altında kalan, yoğun ateşle kavrulmuş kalıntılar ve insan iskeletleri bulundu. Bu bulgular, bölgede ani ve şiddetli bir felaketin yaşandığına işaret ediyor. Tarihsel bağlamda, Bab edh-Dhra bölgesi Sodom ile, Numera ise Gomorra ile ilişkilendirilmektedir. Her iki yerleşimin de Erken Tunç Çağı'na tarihlenmesi dikkat çekicidir. Bab edh-Dhra'nın Erken Tunç Çağı'nda yaklaşık 10 dönümlük bir alana yayıldığı ve tahmini 1.000 kişilik bir nüfusa ev sahipliği yaptığı tahmin edilmektedir. Öte yandan, Lut için bir sığınak olarak anılan Zoar şehrinin sağlam bulunduğu da saptanmıştır; bu durum, anlatı ile tarihsel gerçeklik arasında güçlü bir köprü kurma potansiyeli sunmaktadır.
Ancak, Bab edh-Dhra'nın yıkımı genellikle MÖ 2300 civarına tarihlenirken, bu tarihin İncil'deki Sodom ve Gomorra'nın yok oluş tarihiyle yaklaşık 200 yıl fark göstermesi bilimsel tartışmalara neden olmaktadır. Bazı araştırmacılar, bu şehirlerin yıkımının, 1908 Tunguska olayına benzer bir kozmik hava patlaması sonucu gerçekleştiği hipotezini desteklemektedir. Bu tür bir olayın muazzam yangınlara ve yıkıma yol açabileceği öne sürülmektedir.
Bu felaket senaryosu, gökten inen ateş ve kükürt anlatılarını açıklayabilir. Hatta, bir asteroitin havada patlamasıyla oluşan şok dalgasının, Lut'un karısının tuz sütununa dönüşmesi hikayesini bile açıklayabileceği düşünülmektedir. Şok dalgasının Ölü Deniz'den tonlarca tuzu havaya kaldırarak anlık bir tuz fırtınası yaratmış olabileceği varsayılmaktadır. Bu yıkımın etkileri, çarpışmanın ardından bölgedeki toprakların üst katmanının tuzla doyurulduğu ve bu durumun bölgeyi yüzyıllarca tarıma elverişsiz hale getirdiği yönündeki arkeolojik izlerle de desteklenmektedir. Ayrıca, çarpışma kanıtları arasında, güneş yüzeyinden bile yüksek sıcaklıklarda oluşabilecek kristalleşme ve erimelerin tespiti de yer almaktadır. Bu bulgular, bölgedeki kadim yerleşimlerin sonunun, dışsal, ani ve yıkıcı bir enerji transferiyle mühürlendiğini düşündürmektedir.