Hollandaca, binlerce yıla yayılan zengin ve karmaşık bir tarihe sahiptir. Hint-Avrupa dil ailesinin bir üyesi olarak Hollandaca, diğer birçok Avrupa ve Asya diliyle ortak bir atayı paylaşır. Bu aile, yaklaşık 6.000 yıl önce Karadeniz'i çevreleyen bölgede ortaya çıkmıştır.
MÖ 2000 ila 3000 yılları civarında, Proto-Hint-Avrupa dilini konuşanlar Avrupa ve Asya'ya dağıldılar. Günümüzde Hollanda olan bölgede, Cermen halkları yerleşti ve bir Cermen dili konuştular. Bu dil, ses kaymaları ve diğer dilbilimsel değişikliklerle evrimleşti ve sonuçta Eski Hollandaca'nın ortaya çıkmasına yol açtı.
Orta Çağ boyunca ve on dokuzuncu yüzyıla kadar, Hollandaca, Latince ve Fransızca ile kapsamlı temas halinde oldu ve bu dillerin Hollandaca sözcük dağarcığı üzerinde önemli bir etkisi oldu. On dokuzuncu yüzyılda, Almanca etkisi arttı ve on dokuzuncu yüzyılın ikinci yarısından günümüze kadar, İngilizce en çok ödünç kelimeyi sağlamıştır.
Hollandaca ve diğer birçok dilin varsayımsal atası olan Proto-Hint-Avrupa dili, MÖ 3500 civarında, şu anda Ukrayna olan bölgede göçebe halklar tarafından konuşuluyordu. Bu halklar Avrupa ve Asya'ya yayıldı ve dilleri, sonunda modern Hint-Avrupa dillerine dönüşen çeşitli lehçelere dönüştü.
Zamanla, Hollandaca çeşitli tarihi olaylardan, kültürel alışverişlerden ve teknolojik gelişmelerden etkilenerek evrimleşmeye devam etti. Bugün, modern dünyaya sürekli gelişen ve uyum sağlayan, canlı ve dinamik bir dil olarak kalmaktadır.