Wielka Brytania zaostrza politykę migracyjną na wzór Danii: Okres oczekiwania na stały pobyt dla uchodźców wydłużony do 20 lat

Rząd Wielkiej Brytanii ogłosił w 2025 roku znaczące zmiany w polityce migracyjnej, które bezpośrednio dotyczą statusu uchodźców. Kluczowym elementem tej reformy, zainicjowanej przez Minister Spraw Wewnętrznych Shabanę Mahmood, jest odejście od natychmiastowego przyznawania stałego statusu na rzecz statusu tymczasowego, podlegającego okresowej, indywidualnej ponownej ocenie. Jak donoszą media, te radykalne kroki są inspirowane modelem duńskim, powszechnie uznawanym za jeden z najbardziej restrykcyjnych w Europie, a ich celem jest odzyskanie pełnej kontroli nad przepływami migracyjnymi.

Zgodnie z nowymi, rygorystycznymi planami, okres, po upływie którego osoba może ubiegać się o stałe miejsce zamieszkania (Permanent Residence – PR), może zostać wydłużony aż do dwudziestu lat. Jest to czterokrotne zwiększenie w stosunku do poprzednich ram czasowych, które wynosiły pięć lat. Minister Mahmood podkreśliła, że to postanowienie ma na celu położenie kresu praktyce „złotego biletu” dla osób ubiegających się o azyl oraz powstrzymanie nieuregulowanej migracji. Co więcej, początkowy status uchodźcy zostanie skrócony do 30 miesięcy i będzie regularnie weryfikowany; ochrona może zostać cofnięta, jeśli kraj pochodzenia zostanie uznany za bezpieczny.

Zapowiedzi te pojawiają się w kontekście narastającego obciążenia systemu azylowego Zjednoczonego Królestwa. Od marca 2025 roku złożono ponad 100 tysięcy wniosków, co stanowi wzrost o 17% w porównaniu z analogicznym okresem roku ubiegłego. W ramach zapowiedzianej reformy rząd rozważa również wprowadzenie środków podobnych do duńskich, dotyczących łączenia rodzin. Obejmują one między innymi podniesienie progu wieku dla partnerów oraz wymóg udowodnienia samowystarczalności finansowej przez okres trzech lat bez korzystania ze wsparcia państwowego.

W odpowiedzi na te posunięcia, ponad sto organizacji praw człowieka, w tym znane podmioty jak Refugee Action, Save the Children i Oxfam, wystosowało ostrą krytykę. Oskarżają one rząd o „wykorzystywanie uchodźców jako kozłów ofiarnych”. Część posłów Partii Pracy również wyraziła głębokie zaniepokojenie, określając zapożyczenie duńskiego systemu jako „niebezpieczną ścieżkę”. Jednocześnie, rząd jest poddawany presji ze strony partii Reform UK, która opowiada się za jeszcze bardziej restrykcyjnym kursem imigracyjnym. Zdaniem niektórych członków Partii Pracy, ta presja wymusza zaostrzenie środków, aby uniknąć strat w elektoracie.

Rząd deklaruje, że jego nadrzędnym celem jest zapewnienie, aby pozwolenie na pobyt było „zasłużone” poprzez pracę i wkład w społeczeństwo, co zostało podkreślone przez premiera Keira Starmera, powołującego się na model duński. Środki te pozycjonują Wielką Brytanię w czołówce najbardziej rygorystycznych praktyk migracyjnych w Europie. Oznacza to wyraźne przesunięcie akcentu z przyciągania wysoko wykwalifikowanych pracowników, co było celem wcześniejszych reform, na drastyczne ograniczenie ogólnej liczby migrantów.