26 sierpnia 2025 roku Ukraina wprowadziła znaczące zmiany w polityce przekraczania granicy dla mężczyzn w wieku od 18 do 22 lat. Zgodnie z nowym rozporządzeniem, młodzi mężczyźni w tym przedziale wiekowym mogą teraz podróżować swobodnie, nawet w obliczu obowiązującego stanu wojennego. Celem tej decyzji jest wzmocnienie więzi z ukraińską diasporą i ograniczenie nielegalnych przekroczeń granicy.
Zmiana ta jest częścią szerszej strategii mającej na celu utrzymanie kontaktu z młodymi obywatelami za granicą oraz zapewnienie im możliwości rozwoju edukacyjnego i zawodowego. Premier Julia Swyrydenko podkreśliła, że nowe przepisy mają na celu "utrzymanie jak najsilniejszych więzi Ukraińców z ich krajem pochodzenia". Decyzja ta zapadła po tym, jak prezydent Wołodymyr Zełenski polecił rządowi i dowództwu wojskowemu rozważenie złagodzenia zasad przekraczania granicy dla obywateli poniżej 22. roku życia.
Wcześniej mężczyźni w wieku od 18 do 60 lat mieli generalnie zakaz opuszczania kraju, z pewnymi wyjątkami. Obecne przepisy nadal obowiązują dla mężczyzn w wieku 25 lat i starszych, którzy podlegają mobilizacji wojskowej. Liberalizacja przepisów dla młodych mężczyzn jest również odpowiedzią na obawy dotyczące spadku liczby studentów i potencjalnej utraty talentów.
W 2024 roku odnotowano najniższą od dziewięciu lat liczbę zapisów na studia wyższe, co wskazuje na potrzebę działań wspierających edukację młodzieży. Według danych Frontexu, w pierwszych dziesięciu miesiącach 2024 roku odnotowano znaczący spadek nielegalnych przekroczeń granicy do UE o 43%, głównie na trasach przez Morze Śródziemne i Bałkany Zachodnie. Jednakże, na granicy wschodniej odnotowano trzykrotny wzrost przekroczeń, głównie na granicach z Ukrainą i Białorusią, co sugeruje, że pewne grupy nadal poszukują nieuregulowanych sposobów przekraczania granic.
Prezydent Zełenski odrzucił międzynarodowe apele o obniżenie wieku mobilizacji do 18 lat, wskazując na niedostatek wyposażenia wojskowego i sprzeciw wewnętrzny jako główne powody. Podkreślił, że dostarczanie broni i pocisków jest priorytetem, a mobilizacja młodszych osób bez odpowiedniego sprzętu byłaby nieefektywna. Polityka ta odzwierciedla złożoną równowagę między potrzebami obronnymi kraju a uwzględnieniem aspiracji młodych obywateli i utrzymaniem spójności społecznej w trudnym okresie wojny.