Ostatnie przełomy w 2025 roku sugerują, że podróże w czasie mogą być bardziej osiągalne, niż wcześniej sądzono. Fizycy aktywnie opracowują modele, które podważają ustalone paradoksy związane ze zmianą przeszłości, torując drogę potencjalnym postępom w technologii podróży w czasie.
Model Johna D. Nortona, szczegółowo opisany w American Journal of Physics w lutym 2025 roku, demonstruje matematyczną zasadność podróży w czasie bez konieczności stosowania egzotycznej materii lub ekstremalnego zakrzywienia czasoprzestrzeni. Sugeruje to, że podróże w czasie mogą zachodzić w bardziej zwykłych warunkach fizycznych.
Badania dr Fabio Costy i Germaina Tobara wciąż podważają założenie, że zamknięte krzywe czasowe nieuchronnie tworzą paradoksy. Ich modele wskazują, że wszechświat może sam się dostosowywać, aby zapobiec logicznym sprzecznościom, co sugeruje, że podróżnicy w czasie mogliby swobodnie poruszać się w przeszłości, nie zmieniając drastycznie przyszłości. Odkrycia te zostały dodatkowo poparte badaniami zaprezentowanymi na konferencji Phocuswright Europe 2025, podkreślającymi potencjał sztucznej inteligencji i tożsamości cyfrowej w transformacji doświadczeń podróżniczych.
Postępy te sugerują, że technologia podróży w czasie może ewoluować, potencjalnie stając się bardziej dostępna. Trwające badania mechaniki kwantowej, ogólnej teorii względności i termodynamiki oferują nowe perspektywy na strukturę czasoprzestrzeni, jak zauważył fizyk Lorenzo Gavassino w styczniu 2025 roku.
Jeśli podróże w czasie staną się rzeczywistością, ich celem może być przejście od zmiany historii do eksploracji pamięci i prawdy. Trwały urok podróży w czasie może tkwić w możliwości ponownego połączenia się, przeżycia i ponownego odkrycia, ostatecznie powracając do teraźniejszości odmienionym przez nowo zdobytą wiedzę.