Eddie Palmieri, legendarny pianista, kompozytor i lider zespołów, który zrewolucjonizował muzykę salsy i jazzu latynoamerykańskiego, zmarł 6 sierpnia 2025 roku w wieku 88 lat. Palmieri, znany jako "El Maestro" i "Madman of Salsa", pozostawił po sobie bogate dziedzictwo, które ukształtowało brzmienie muzyki latynoskiej na całym świecie.
Urodzony w 1936 roku w nowojorskim Harlemie, Palmieri, syn portorykańskich imigrantów, od najmłodszych lat wykazywał talent muzyczny. Zainspirowany przez swojego starszego brata, Charliego Palmieri, również pianistę, zaczął pobierać lekcje gry na fortepianie w wieku ośmiu lat, a już jako nastolatek występował w nowojorskich klubach. Jego wczesne doświadczenia obejmowały grę w orkiestrach takich jak Tito Rodriguez Orchestra. Prawdziwy przełom nastąpił w 1961 roku, gdy Palmieri założył zespół Conjunto La Perfecta. Zamiast tradycyjnych trąbek, charakterystycznych dla ówczesnych orkiestr latynoskich, Palmieri odważnie wprowadził sekcję puzonów, tworząc unikalne, mocniejsze i bardziej dynamiczne brzmienie, które zyskało miano "trombanga". Ta innowacja, w połączeniu z jego perkusyjnym stylem gry na fortepianie, położyła podwaliny pod rozwój nowojorskiej salsy i wpłynęła na pokolenia muzyków, w tym Willie Colóna i Manny'ego Oquendo.
Kariera Palmieri'ego była naznaczona nieustannym poszukiwaniem nowych brzmień i fuzją gatunków. Jego album "Harlem River Drive" z 1971 roku stanowił śmiałe połączenie salsy z funkiem, soulem i elementami jazzu, a utwór "Azúcar Pa' Ti" z 1965 roku został włączony do Narodowego Rejestru Nagrań Biblioteki Kongresu jako kamień milowy kultury. Eddie Palmieri zapisał się w historii jako pierwszy artysta latynoamerykański, który zdobył nagrodę Grammy w 1975 roku za album "The Sun of Latin Music". W sumie zgromadził dziesięć statuetek Grammy i liczne inne wyróżnienia, w tym tytuł Jazz Master nadany przez National Endowment for the Arts. Jego współpraca z takimi legendami jak Tito Puente, Celia Cruz czy Herbie Mann, a także jego rola mentora dla młodszych artystów, podkreślają jego wszechstronny wpływ na muzykę. Palmieri kontynuował swoją aktywność artystyczną aż do późnych lat życia, wydając albumy i występując na całym świecie. Jego muzyka, będąca odzwierciedleniem bogactwa kultury afro-karaibskiej i jazzowej inwencji, pozostaje inspiracją i świadectwem jego niezrównanego wkładu w rozwój muzyki latynoskiej. Jego odejście zamyka pewien rozdział w historii gatunku, ale jego dziedzictwo będzie żyć wiecznie w rytmach, które wciąż poruszają serca słuchaczy.