8 sierpnia 2024 roku Daniel K. Inouye Solar Telescope (DKIST) dostarczył obrazów rentgenowskich o wysokiej rozdzielczości, uchwycając rozbłysk słoneczny klasy X1.3. Ta obserwacja, będąca dotychczas najdokładniejszym zdjęciem rozbłysku słonecznego, ujawniła pętle koronalne o średniej szerokości zaledwie 48,2 kilometra. Te struktury, będące łukami plazmy kształtującymi pole magnetyczne Słońca, często poprzedzają gwałtowne zjawiska słoneczne, wywoływane przez skręcanie i ponowne łączenie linii pola magnetycznego.
Uwalnianie energii przez te pętle może zakłócać działanie satelitów, sieci energetycznych i systemów komunikacji na Ziemi. Możliwość badania tych drobnych pętli może zrewolucjonizować prognozowanie pogody kosmicznej. Obecne metody opierają się na modelach uśredniających struktury koronalne w znacznie większych skalach, pomijając kluczowe detale dotyczące miejsc koncentracji energii magnetycznej przed erupcją. Badania te stanowią znaczący krok w kierunku zrozumienia magnetycznej architektury Słońca w jej najbardziej intymnej skali działania.
Jeśli te pętle zostaną potwierdzone jako podstawowe elementy składowe rozbłysków słonecznych, społeczność naukowa przesunie swój fokus z ogólnego obrazu na analizę każdego detalu korony. DKIST, zarządzany przez National Solar Observatory (NSO) na Hawajach, jest największym na świecie teleskopem słonecznym. Jego dane wzbogacają modele heliosferyczne, prognozy pogody kosmicznej oraz umożliwiają badania porównawcze w astrofizyce gwiazdowej. Te precyzyjne pomiary wzmocnią empiryczną podstawę przewidywania ekstremalnych zjawisk słonecznych i ochrony krytycznej infrastruktury Ziemi.
Przyszłe prace zespołu NSO skupią się na fotosferze, chromosferze i zewnętrznej koronie, mając na celu odkrycie mechanizmów generowania pola magnetycznego Słońca oraz transportu energii. Badania z 2023 roku opublikowane w Nature Astronomy przez zespół kierowany przez dr. Amira Azariana z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley, wykorzystując dane z DKIST, również podkreśliły znaczenie obserwacji o wysokiej rozdzielczości w zrozumieniu dynamiki plazmy słonecznej i jej wpływu na pogodę kosmiczną. Prace te sugerują, że drobne struktury magnetyczne odgrywają kluczową rolę w procesach aktywacji rozbłysków, co potwierdza znaczenie nowych obserwacji DKIST.
Dodatkowo, analizy historyczne pokazują, że zrozumienie tych procesów jest kluczowe dla ochrony naszej coraz bardziej zależnej od technologii cywilizacji, jak pokazały zakłócenia spowodowane przez burze geomagnetyczne w przeszłości, na przykład w 1989 roku, które dotknęły sieć energetyczną w Quebecu.