Na Słońcu utworzyła się ogromna dziura koronalna, rozciągająca się na setki tysięcy kilometrów i skierowana bezpośrednio w stronę Ziemi. Struktura ta jest widoczna na tarczy słonecznej i oczekuje się, że uwolni strumień wiatru słonecznego.
Przewiduje się, że strumień ten dotrze do Ziemi 25 czerwca 2025 roku, potencjalnie powodując burzę geomagnetyczną klasy G1, która jest uważana za niewielką. Chociaż intensywność jest niska, takie burze mogą zakłócać działanie sieci energetycznych na wysokich szerokościach geograficznych i wpływać na satelity.
Mogą również wpływać na zwierzęta migrujące. Występowanie dziur koronalnych jest powszechne w zewnętrznej atmosferze Słońca, gdzie temperatury sięgają milionów stopni.
W tych regionach plazma jest chłodniejsza i mniej gęsta, a pole magnetyczne gwiazdy pozostaje otwarte, umożliwiając uwalnianie plazmy w przestrzeń kosmiczną w postaci wiatru słonecznego.
Chociaż prędkość i intensywność wiatru słonecznego związanego z tymi dziurami koronalnymi nie dorównują tym generowanym przez koronalne wyrzuty masy (CME), nadal mogą one wywoływać umiarkowane burze geomagnetyczne typu G2. W skrajnych przypadkach burze G5 mogą mieć niszczycielski wpływ na globalną infrastrukturę.
Fizyk słoneczna Valentina Penza wyjaśniła, że te „dziury” pojawiają się jako ciemne plamy na zdjęciach w ekstremalnym ultrafiolecie lub promieniowaniu rentgenowskim. Nie są to rzeczywiste puste przestrzenie, ale obszary, w których słoneczne pole magnetyczne pozwala plazmie uciec w przestrzeń kosmiczną, wytwarzając wiatr słoneczny, który może wpływać na ziemską aktywność geomagnetyczną.
Warto zauważyć, że burza słoneczna o intensywności G5 z 10-13 maja 2024 roku była najsilniejszą od 35 lat, znacząco wpływając na infrastrukturę technologiczną i zarejestrowaną przez ponad 55 godzin.