Teoria Kwantowej Macierzy Pamięci: Nowe Spojrzenie na Wszechświat i Paradoks Czarnej Dziury

Fizyka teoretyczna od lat zmaga się z zagadką utraty informacji w czarnych dziurach, zjawiskiem, które stawia w konflikcie ogólną teorię względności z fundamentalnymi zasadami mechaniki kwantowej. W odpowiedzi na to wyzwanie, zespół pod kierownictwem Floriana Neukarta zaproponował rewolucyjną koncepcję Kwantowej Macierzy Pamięci (QMM). Teoria QMM redefiniuje nasze postrzeganie czasoprzestrzeni, przedstawiając ją jako dynamiczną, kwantową sieć pamięci, w której każda fundamentalna interakcja od zarania wszechświata zostaje trwale zapisana w mikroskopijnych komórkach samej tkanki czasoprzestrzeni. Informacja nigdy nie ginie, lecz jest archiwizowana, co stanowi klucz do rozwiązania paradoksu informacyjnego czarnych dziur.

Na najbardziej fundamentalnym poziomie, w skali Plancka, czasoprzestrzeń ma przyjmować postać dyskretnej, kwantowej siatki. Każdy jej element przechowuje dane o zachodzących interakcjach. Ta nagromadzona informacja nie pozostaje jednak bez wpływu na samą strukturę wszechświata – bezpośrednio kształtuje jego geometrię, co rodzi koncepcję dualizmu geometria-informacja. Teoria QMM dostarcza również potencjalnych wyjaśnień dla ciemnej materii i ciemnej energii, sugerując, że koncentracje tzw. entropii zapisu (imprint entropy) zachowują się analogicznie do ciemnej materii, generując przyciąganie grawitacyjne, a nasycenie informacyjne w komórkach czasoprzestrzeni prowadzi do powstania efektu energii szczątkowej, napędzającej przyspieszoną ekspansję wszechświata. Wyjaśnienia te są zgodne z obserwacjami, że ciemna energia stanowi około 74% wszechświata, a ciemna materia około 22%.

Teoria sugeruje, że wszechświat może podlegać skończonej liczbie cykli ekspansji i kurczenia się, których granice wyznacza informacyjna pojemność czasoprzestrzeni. W fazie kurczenia się, entropia zapisu ulega kompresji, lecz nie jest usuwana, co prowadzi do zjawiska „wielkiego odbicia” (big bounce), zamiast absolutnego początku. Dotychczasowe symulacje numeryczne i testy przeprowadzone na komputerach kwantowych wykazały ponad 90% wierność odzyskiwania pierwotnych stanów informacyjnych, co sugeruje, że matematyczne podstawy teorii są możliwe do zaimplementowania w realnych systemach fizycznych. Potwierdzenie teorii Kwantowej Macierzy Pamięci mogłoby stanowić przełom, rozwiązując odwieczny paradoks informacji w czarnych dziurach i oferując spójne spojrzenie na wszechświat jako na dynamiczny, informacyjny i cykliczny system.