Fizyka: Rzeczywistość Przekracza Granice Cyfrowego Modelowania Według Nowych Badań

Najnowsze ustalenia fizyków z Uniwersytetu Kolumbii Brytyjskiej (UBC) w Okanagan sugerują, że sama struktura Wszechświata opiera się cyfrowemu odwzorowaniu. Badania, opublikowane w październiku 2025 roku w periodyku „Letter in Journal of Experimental and Theoretical Physics”, wskazują, że fundamentalne prawa natury nie dadzą się zamknąć w ramach obliczeniowych, nawet tych opartych na mechanice kwantowej. Doktor Mir Faizal, profesor wizytujący na Wydziale Nauk Irvinga K. Barbera w UBC Okanagan, kierował międzynarodowym zespołem badawczym, który przedstawił te kontrowersyjne wnioski.

Argumentacja zespołu opiera się na logicznej konsekwencji hipotezy symulacji. Gdyby nasza rzeczywistość była w pełni symulowalna, oznaczałoby to istnienie nieskończonej kaskady symulacji potomnych. Taka sytuacja drastycznie zmniejszyłaby szansę, że akurat nasz świat jest tym pierwotnym – do poziomu jednego na bilion. Przez długi czas debata na temat cyfrowej natury Wszechświata pozostawała w sferze spekulatywnej, jednak współczesna fizyka, dążąca do zjednoczenia teorii względności z mechaniką kwantową, poszukuje twardych podstaw dla tych koncepcji.

Aby zbadać tę granicę, zespół odwołał się do klasycznych rozważań matematycznych, a mianowicie do twierdzeń o niezupełności Kurta Gödla. Twierdzenia Gödla udowodniły, że w każdym wystarczająco złożonym systemie formalnym istnieją twierdzenia prawdziwe, których nie da się udowodnić w ramach reguł tego samego systemu. Komputer, działający jako potężny algorytm według ściśle określonych reguł, napotyka tu fundamentalną barierę. Rzeczywistość wymaga zatem czegoś, co wymyka się czysto algorytmicznemu pojmowaniu, co nie daje się zaprogramować.

Badanie to umacnia przekonanie, że nasza rzeczywistość nie daje się zredukować do cyfrowego modelu, a jej złożoność wykracza poza możliwości obliczeniowe. Jak zauważył jeden z autorów, fizyk Laurence M. Krauss, świat w każdej symulacji jest więźniem własnego programu, podczas gdy nasza rzeczywistość jest niezarządzalna dla algorytmów. Nie oznacza to chaosu, lecz raczej nieskończoną głębię. W szerszym kontekście, inne nurty badawcze, jak te prowadzone przez Melvina Vopsona, sugerują, że informacja posiada masę, co wskazuje na głębokie powiązanie fizyki z informacją. Niemniej jednak, praca Faizal'a i jego zespołu, odwołująca się do Gödla, stawia granicę w samym sposobie modelowania, sugerując, że pewne aspekty prawdy są dostępne tylko poprzez wyjście poza ramy formalnego systemu.