Archeolodzy w prowincji Elazığ w Turcji dokonali niezwykłego odkrycia – łaźni rzymskiej sprzed około 1700 lat. Jest to pierwsze tego typu znalezisko w granicach prowincji, które rzuca nowe światło na rzymską inżynierię i życie codzienne w tym regionie.
Odkrycie rozpoczęło się w 2023 roku, gdy rolnik, kopiąc dół do sadzenia drzew wiśniowych, natknął się na fragment mozaiki. Dalsze badania georadarowe doprowadziły specjalistów do odkrycia kompleksu łaźni o powierzchni około 75 metrów kwadratowych. Obiekt ten, pochodzący z późnego okresu Cesarstwa Rzymskiego, zachwyca zaawansowanymi rozwiązaniami technicznymi, przypominającymi współczesne obiekty spa.
Łaźnia była wyposażona w system ogrzewania podłogowego znany jako hypocaustum. Gorące powietrze z pieca krążyło pod podniesioną podłogą, wspartą na licznych niewielkich kolumnach (suspensurae), a także w kanałach ściennych, ogrzewając pomieszczenia. Obiekt podzielono na strefy o różnej temperaturze – zimną (frigidarium), ciepłą (tepidarium) i gorącą (caldarium), co świadczy o zaawansowanym planowaniu przestrzennym i komforcie użytkowników. Kompleks posiadał również oddzielne kanały do doprowadzania czystej wody oraz odprowadzania ścieków, co dowodzi wyrafinowanego systemu zarządzania wodą.
Według Ahmeta Demirdaga, dyrektora ds. kultury i turystyki prowincji Elazığ, odkryta łaźnia i mozaika są częścią większego, znaczącego stanowiska archeologicznego, które może wskazywać na istnienie w tym miejscu dużego rzymskiego osadnictwa. Archeolodzy, prowadzący prace pod nadzorem Muzeum Archeologii i Etnografii w Elazığ, kontynuują badania, mając nadzieję na odkrycie kolejnych struktur z tego okresu. Planowane jest również udostępnienie stanowiska dla turystów w przyszłości, co przyczyni się do promocji dziedzictwa kulturowego regionu.
Odkrycie wpisuje się w szerszy kontekst rzymskiej obecności w Anatolii, podkreślając rozległość wpływów Imperium Rzymskiego i jego zaawansowane technicznie budowle. System hypocaustum, będący prekursorem współczesnego ogrzewania podłogowego, jest dowodem na innowacyjność Rzymian w dziedzinie inżynierii budowlanej. Jego obecność w Elazığ stanowi cenne uzupełnienie wiedzy o życiu codziennym i praktykach higienicznych w tej odległej prowincji.