Najnowsze badania opublikowane w czasopiśmie "Science Advances" dostarczają kolejnych dowodów na to, że powtarzające się i długotrwałe okresy suszy znacząco przyczyniły się do upadku cywilizacji Majów na Półwyspie Jukatan. Naukowcy z Uniwersytetu w Cambridge analizowali skład chemiczny stalagmitów z jaskini Tzabnah, aby odtworzyć miesięczne wzorce opadów w latach 871-1021 n.e. Okres ten korelujący jest z upadkiem wielu południowych miast Majów. Wyniki badań ujawniły osiem okresów suszy w sezonie deszczowym, z których każdy trwał co najmniej trzy lata, a najdłuższy z nich, rozpoczynający się w 929 roku n.e., trwał 13 lat. Tak ekstremalne warunki miały znaczący wpływ na rolnictwo Majów i mogły przyczynić się do niestabilności politycznej.
Wcześniejsze badania z 2014 roku również sugerowały związek między zmianami klimatu a upadkiem kultury Majów, wskazując na okresy niskich opadów między 800 a 1100 rokiem n.e. Nowe badanie, wykorzystujące analizę izotopów tlenu w stalagmitach, pozwoliło na szczegółowe określenie warunków opadowych dla poszczególnych sezonów. Dane te stanowią nową podstawę do szczegółowej analizy interakcji między ludźmi a klimatem w regionie. Odkrycia te podkreślają znaczenie czynników klimatycznych w badaniu upadku starożytnych kultur. Choć niektóre miasta, jak Chichén Itzá, dzięki rozbudowanym sieciom handlowym i systemom zarządzania wodą mogły lepiej przetrwać te trudne czasy, inne, mniej scentralizowane społeczności, doświadczyły załamania systemów społecznych i politycznych.