Zrozumienie historii genetycznej chorób takich jak dżuma i trąd pomaga nam opracowywać lepsze strategie walki z nimi, oferując wgląd w to, jak patogeny adaptują się i rozprzestrzeniają.
Dwa niedawne badania opublikowane w Science zagłębiają się w historię dżumy i trądu, analizując starożytne bakteryjne DNA. Naukowcy z Institut Pasteur i McMaster University zbadali, dlaczego epidemie dżumy trwały tak długo. Przebadali próbki Yersinia pestis, bakterii powodującej dżumę dymieniczą, pochodzące z różnych pandemii.
Badanie wykazało, że we wszystkich trzech głównych pandemiach dżumy bakteria ewoluowała, stając się mniej zjadliwa. Choć wydaje się to sprzeczne z intuicją, ta zmniejszona zjadliwość wydłużyła epidemie. Mniej poważne infekcje oznaczały, że choroba miała więcej okazji do rozprzestrzeniania się z osoby na osobę.
W osobnym badaniu naukowcy z Institut Pasteur i University of Colorado zbadali trąd w obu Amerykach. Przeanalizowali starożytne próbki DNA i odkryli Mycobacterium lepromatosis, bakterię związaną z trądem, datowaną na 9000 lat. Odkrycie to sugeruje, że trąd był obecny w obu Amerykach na długo przed europejską kolonizacją.
Chociaż Europejczycy wprowadzili inną bakterię wywołującą trąd, Mycobacterium leprae, odkrycie to podkreśla potrzebę dalszego badania Mycobacterium lepromatosis. Zrozumienie ewolucji i rozprzestrzeniania się tych chorób zapewnia cenne informacje do opracowywania skutecznych strategii zapobiegania i leczenia. Ta wiedza pomaga nam lepiej przygotować się i zwalczać przyszłe epidemie.
Badając starożytne DNA, naukowcy uzyskują głębsze zrozumienie, jak patogeny adaptują się i rozprzestrzeniają, co prowadzi do lepszych strategii kontroli i zapobiegania chorobom. Te badania podkreślają znaczenie badania przeszłości, aby chronić naszą przyszłość.