Dzięki precyzyjnym danym z satelity CryoSat-2 Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA), naukowcy zidentyfikowali 85 wcześniej nieznanych subglacjalnych jezior pod lodem Antarktydy. To odkrycie znacząco powiększa liczbę znanych zbiorników wodnych pod lodem, podnosząc jej ogólną liczbę do 231. Badania, które trwały przez dekadę (2010-2020), ujawniły, że te podlodowe jeziora nie są statycznymi zbiornikami, lecz wykazują dynamiczne cykle napełniania i opróżniania. Te procesy, trwające miesiącami, a nawet latami, wpływają na zmiany wysokości powierzchni lodu, co zostało zarejestrowane przez satelitę. Wcześniej zaobserwowano zaledwie 36 takich pełnych cykli, a nowe badania dodały do tej liczby kolejne 12, dając łącznie 48 udokumentowanych zdarzeń.
Odkrycie to ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia hydrologii podlodowej Antarktydy, która jest znacznie bardziej złożona i aktywna, niż sądzono. Woda z tych jezior, uwalniana w procesie opróżniania, działa jak smar pod lodowcem, zmniejszając tarcie między lodem a podłożem skalnym. To zjawisko może przyspieszać ruch lodowców w kierunku oceanu, co z kolei ma bezpośredni wpływ na globalny wzrost poziomu mórz. Co ciekawe, 81% aktywnych jezior znajduje się pod szybko poruszającymi się strumieniami lodu, co potwierdza ścisły związek między aktywnością hydrologiczną a dynamiką lodowców.
Obecne modele klimatyczne często nie uwzględniają w pełni procesów hydrologii podlodowej, co może prowadzić do niedoszacowania tempa wzrostu poziomu mórz. Nowe dane dotyczące lokalizacji, zasięgów i cykli zmian tych jezior są niezbędne do tworzenia dokładniejszych prognoz przyszłych zmian klimatycznych. Satelita CryoSat-2, działający od 2010 roku, okazał się nieocenionym narzędziem w badaniu tych ukrytych pod lodem systemów wodnych. Jego radarowy wysokościomierz pozwolił na detekcję subtelnych zmian w pokrywie lodowej, które zdradzały obecność i aktywność jezior.
Badania te podkreślają, jak wiele jeszcze nieodkrytych procesów zachodzi na Antarktydzie, kształtując jej przyszłość i wpływając na cały glob. Zrozumienie tej podlodowej dynamiki otwiera nowe perspektywy w badaniach nad klimatem i pozwala lepiej przygotować się na nadchodzące wyzwania związane ze zmianami poziomu mórz.