Centralny Wietnam zmaga się z powodzią o niespotykanej dotąd skali, która nastąpiła po ekstremalnych opadach deszczu na początku tego tygodnia. Sytuacja ta stawia poważne wyzwania przed lokalnymi społecznościami, wymuszając natychmiastową mobilizację zasobów. W mieście Hue odnotowano oszałamiającą sumę 1700 milimetrów deszczu w ciągu zaledwie 24 godzin, co miało miejsce 27 października 2025 roku, ustanawiając nowy krajowy rekord intensywności opadów. W wyniku tej potężnej ulewy doszło do zalania rozległych obszarów, co pociągnęło za sobą co najmniej dziewięć potwierdzonych ofiar śmiertelnych i wymusiło ewakuację ponad 8 600 osób z czterech prowincji centralnych.
Infrastruktura regionu poniosła znaczące straty, a codzienne funkcjonowanie wielu społeczności zostało głęboko zakłócone. Wśród zniszczeń odnotowano przerwanie kluczowych połączeń kolejowych, które łączą Hanoi z Ho Chi Minh City. Szacuje się, że około 200 000 gospodarstw domowych zostało pozbawionych dostaw energii elektrycznej. Straty w sektorze rolnym również narastają, z uszkodzeniami zgłoszonymi na obszarze około 2 200 hektarów upraw. W odpowiedzi na kryzys, władze podjęły szeroko zakrojone działania, angażując ponad 160 000 żołnierzy do trwających operacji poszukiwawczych, ratowniczych i ewakuacyjnych, co podkreśla powagę sytuacji.
Prognozy meteorologiczne nie przynoszą ulgi, gdyż władze ostrzegają przed możliwością utrzymania się intensywnych opadów. Szacunki wskazują na możliwość dodatkowych 600 milimetrów deszczu do czwartku, 30 października 2025 roku. To ciągłe obciążenie dla regionu zmusza do spojrzenia na te zdarzenia jako na elementy szerszego wzorca. Specjaliści wskazują na rosnącą częstotliwość i intensywność ekstremalnych zjawisk pogodowych, wiążąc je ze zmianami klimatycznymi. Analizy sugerują, że region Azji Południowo-Wschodniej, w tym Wietnam, jest szczególnie wrażliwy na skutki globalnego ocieplenia, co może skutkować częstszymi i bardziej gwałtownymi monsunami. Dane z ostatnich lat wskazują, że intensywność opadów w Wietnamie wzrosła o około 15% w porównaniu do średnich z poprzednich dekad, co stanowi wyraźny sygnał dla planistów rozwoju regionalnego.