Skamieniała Flora z Miocenu Kluczem do Kalibracji Modeli Klimatycznych: Odsłanianie Cieplejszej Ziemi

Międzynarodowe badania, w których uczestniczył Uniwersytet Complutense w Madrycie, podkreśliły fundamentalne znaczenie danych pochodzących ze skamieniałych roślin dla precyzyjnego symulowania dawnych warunków klimatycznych i doskonalenia przyszłych globalnych modeli klimatycznych. Roślinność, będąca aktywnym regulatorem ziemskiego systemu klimatycznego, stanowi kluczowy element tych symulacji. Aby osiągnąć dokładne rekonstrukcje klimatu z przeszłości, niezbędne są szczegółowe informacje dotyczące rozmieszczenia wymarłej flory.

Badacze przeanalizowali 431 zapisów skamieniałych roślin, by stworzyć mapę globalnych biomów w okresie Optimum Klimatycznego Środkowego Miocenu (MMCO), trwającego od 16,9 do 14,7 miliona lat temu. Ten okres był najcieplejszy na Ziemi w ciągu ostatnich 25 milionów lat. Wyniki analizy wykazały, że pokrywa leśna zajmowała wówczas 69% powierzchni kontynentów, co stanowi znaczący wzrost w porównaniu do obecnego potencjału wynoszącego 43%. Co istotne, znaczne obszary Arktyki i Antarktydy były pokryte roślinnością leśną, co dostarcza potężnego sygnału dla obecnych modeli klimatycznych.

Dane paleowegetacyjne dostarczają niezastąpionego punktu odniesienia do kalibracji modeli klimatycznych, radykalnie poprawiając ich zdolność do odtworzenia warunków ekstremalnie ciepłych scenariuszy. Modele klimatyczne, bazujące na równaniach fizycznych i weryfikowane historycznymi obserwacjami (często z lat 1950 do 2015), zyskują na wiarygodności dzięki tym danym. W trakcie MMCO globalna średnia temperatura powierzchni Ziemi wynosiła około 18,4 °C, czyli o około 3 °C cieplej niż obecnie, a stężenie CO2 osiągało co najmniej około 500 ppmv.

Analiza ta uwidacznia, jak życie na planecie, poprzez swoją strukturę i zasięg, pełniło rolę regulatora, pochłaniając CO2 i przywracając Ziemi równowagę w dłuższych okresach stabilności. Odkrycie zalesienia w rejonach polarnych przypomina, że obecne warunki są jedynie chwilowym stanem w dynamicznym cyklu Ziemi. W Europie Środkowej, wczesna faza MMCO charakteryzowała się wilgotnymi i ciepłymi warunkami z niską sezonowością, a średnia temperatura roczna dla Wielkiej Brytanii wynosiła 16,9 °C. Takie rekonstrukcje pozwalają na lepsze oszacowanie wrażliwości klimatu Ziemi na podwojenie CO2, która dla wczesnego Miocenu była szacowana na 3–7 °C, stanowiąc cenne narzędzie do pojmowania przyszłych trajektorii środowiskowych.