W Bristolu, w Anglii, lokalna inicjatywa "Projekt Ścieżki Zapylaczy" przekształca zaniedbane przestrzenie miejskie w zielone korytarze, które mają na celu wsparcie populacji zapylaczy, takich jak trzmiele, muchówki i biedronki. Projekt odpowiada na alarmujący spadek liczebności owadów w Wielkiej Brytanii, gdzie odnotowano 63% spadek populacji owadów latających między 2021 a 2024 rokiem.
W ciągu ostatniego roku siedem ulic w południowej części Bristolu zostało odnowionych dzięki pracy wolontariuszy i artystów. Inicjatywa, napędzana przez społeczność i finansowana z lokalnych grantów oraz darowizn, otrzymała w kwietniu 2025 roku wsparcie z programu Knowle West Alliance Small Grants. Pozwoliło to na dalszą ekspansję projektu, obejmującą sprzątanie i zazielenianie nowych obszarów, sadzenie roślin przyjaznych zapylaczom oraz instalację "hoteli dla pszczół". Działania te nie tylko poprawiają środowisko, ale także wzmacniają więzi społeczne.
Projekt wpisuje się w szersze działania na rzecz ochrony zapylaczy, takie jak inicjatywa "bee-line" rozpoczęta w marcu 2025 roku przez Avon Wildlife Trust i Royal Horticultural Society (RHS). Celem tego projektu jest stworzenie 70-kilometrowej sieci połączeń między siedliskami zapylaczy w Bristolu i Bath, co jest kluczowe dla zachowania tych ważnych gatunków.
Badania naukowe potwierdzają negatywny wpływ urbanizacji na zapylacze. Badanie przeprowadzone na terenach działkowych w trzech angielskich miastach wykazało, że obszary bardziej zurbanizowane odnotowały spadek liczby gatunków zapylaczy o 43%. Utrata zieleni, taka jak skupiska drzew, łąki i zarośla, ogranicza dostępność siedlisk i pokarmu dla owadów, co wpływa również na plony uprawianych roślin. Mimo ogólnego spadku populacji owadów, niektóre badania sugerują, że obszary miejskie mogą wykazywać wyższą różnorodność gatunków pszczół niż tereny wiejskie, ze względu na dostępność różnorodnych zasobów kwiatowych.
"Projekt Ścieżki Zapylaczy" stanowi praktyczne rozwiązanie, które można powielać w innych środowiskach miejskich, przynosząc korzyści zarówno ochronie dzikiej przyrody, jak i jakości życia mieszkańców. Odnowione przestrzenie upiększają zaniedbane obszary, przekształcając je w atrakcyjne zasoby dla społeczności i budując zaangażowanie sąsiadów we wspólne dbanie o swoje otoczenie.