Archeolodzy na Sycylii dokonali znaczącego odkrycia, odnajdując mozaikę z IV wieku naszej ery, na której widnieje obuwie łudząco podobne do dzisiejszych klapek. Znalezisko to, ogłoszone 4 sierpnia 2025 roku przez Park Archeologiczny w Morgantinie i Willę Romanę del Casale, rzuca nowe światło na codzienne życie i modę starożytnych Rzymian.
Willa Romana del Casale, położona w Piazza Armerina, jest znana z rozległej kolekcji rzymskich mozaik, zajmujących około 3500 metrów kwadratowych. Ze względu na bogactwo, skalę i różnorodność tych dzieł sztuki, miejsce to zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1997 roku. Nowo odkryta mozaika została odnaleziona we frigidarium, czyli w części zimnych kąpieli południowego kompleksu łazienkowego willi. Jest ona częścią większej kompozycji artystycznej, stworzonej przez utalentowanego rzemieślnika w IV wieku n.e.
Oprócz wizerunków sandałów, podczas wykopalisk odsłonięto również mozaikową inskrypcję oraz trzy nienaruszone kolumny z bazami, co podkreśla wysokie standardy artystyczne i architektoniczne willi. Odkrycie miało miejsce podczas czwartej edycji międzynarodowej szkoły letniej ArchLabs, prowadzonej przez profesora Isabellę Baldini. W programie wzięło udział ponad 40 studentów i badaczy z jedenastu krajów, zdobywając praktyczne doświadczenie w zakresie wykopalisk, dokumentacji cyfrowej i analizy materiałów.
Villa Romana del Casale pozostaje kluczowym ośrodkiem badań archeologicznych, dostarczając cennych informacji na temat rzymskiej sztuki, architektury i życia codziennego. Badania nad mozaikami z willi wykazały, że techniki i motywy artystyczne stosowane w IV wieku n.e. były zaawansowane. Analizy wskazują, że przedstawione na mozaikach obuwie, choć przypomina współczesne klapki, było prawdopodobnie elementem bardziej złożonego stroju lub symbolem statusu. Podobne przedstawienia obuwia, choć rzadziej, pojawiały się także w innych rzymskich willach na Sycylii, co sugeruje, że był to rozpoznawalny element kultury wizualnej tamtych czasów.
Odkrycie to nie tylko wzbogaca naszą wiedzę o historii mody, ale także podkreśla ciągłość pewnych form i funkcji w projektowaniu obuwia na przestrzeni wieków, inspirując do refleksji nad ewolucją ludzkich potrzeb i estetyki.