Gigantyczna góra lodowa A-23a, największa na Ziemi, zbliża się do wyspy Georgia Południowa, co budzi zaniepokojenie naukowców i obrońców przyrody. Ta odległa wyspa jest domem dla licznych kolonii pingwinów i fok, a trajektoria góry lodowej może zakłócić ich tereny żerowania.
Góra lodowa A-23a, pierwotnie oderwana od szelfu lodowego Filchnera w 1986 roku, przez ponad trzy dekady pozostawała unieruchomiona na dnie morskim w Morzu Weddella. W 2020 roku rozpoczęła swój dryf na północ, a w grudniu 2024 roku uwolniła się z wiru wodnego, wznawiając podróż w kierunku Georgii Południowej. Do stycznia 2025 roku znajdowała się około 280 kilometrów od wyspy. Istniała obawa, że osiadnie na płytkim podwodnym szelfie, ograniczając dostęp pingwinom i focom do obszarów żerowania. W marcu 2025 roku góra lodowa osiadła na mieliźnie około 73 kilometrów od wyspy, co mogło wpłynąć na lokalny ekosystem. Obecne obserwacje z sierpnia 2025 roku wskazują, że A-23a nadal się kruszy, a jej fragmenty, takie jak A-23F, są widoczne w pobliżu wyspy. Chociaż obecna pozycja góry lodowej nie stanowi bezpośredniego zagrożenia dla lokalnej fauny, jej fragmentacja może wpływać na lokalny ekosystem.
Podobne zjawiska miały miejsce w przeszłości. W 2004 roku góra lodowa A38 osiadła w pobliżu Georgii Południowej, blokując dostęp do kluczowych źródeł pożywienia i prowadząc do śmierci młodych pingwinów i fok. Również w 2023 roku góra lodowa A76 niebezpiecznie zbliżyła się do wyspy.
Naukowcy z British Antarctic Survey (BAS) nieustannie monitorują trasę A-23a, zbierając próbki z otaczających wód. Badania te mają na celu lepsze zrozumienie wpływu dużych gór lodowych na ekosystemy morskie i procesów związanych ze zmianami klimatu. Kurcząca się pokrywa lodowa Antarktydy, przyspieszona przez globalne ocieplenie, może prowadzić do częstszego odrywania się gór lodowych, co stanowi wyzwanie dla ekosystemów morskich i może mieć długoterminowe konsekwencje dla bioróżnorodności w regionie. Badania wskazują również, że kurczący się lód morski na Antarktydzie może zmuszać ptaki morskie, takie jak albatrosy i petrele, do dalszych lotów w poszukiwaniu pożywienia.
Góra lodowa A-23a, podobnie jak inne duże formacje lodowe, uwalnia słodką wodę i składniki odżywcze w miarę topnienia, wpływając na produktywność pierwotną, cyrkulację oceaniczną oraz powstawanie i rozpad lodu morskiego. Chociaż początkowe obawy o wpływ na ekosystem były znaczące, obecne obserwacje wskazują na stabilizację i brak bezpośredniego zagrożenia dla dzikiej przyrody na wyspie Georgia Południowa. Naukowcy podkreślają jednak, że zmiany w pokrywie lodowej Antarktydy, napędzane przez globalne ocieplenie, mogą prowadzić do częstszych i większych zjawisk tego typu w przyszłości.