Niezwykłe wydarzenie poruszyło zarówno biologów morskich, jak i opinię publiczną na całym świecie. Dnia 10 października 2025 roku, w rejonie Zatoki Gęsia (Goose Bay), nieopodal wybrzeży Nowej Zelandii, zaobserwowano wyjątkowo rzadkiego białego wieloryba humbaka. Obserwatorzy mieli niepowtarzalną okazję podziwiać tę unikalną istotę przez około 90 minut, co stanowiło moment głębokiego zetknięcia z tajemnicami oceanu. Pojawienie się całkowicie białego humbaka jest zjawiskiem o skali globalnej, budzącym ogromne zainteresowanie naukowe i dziennikarskie.
To fenomenalne dostrzeżenie natychmiast wywołało spekulacje, że może to być Migaloo – słynny biały humbak, którego po raz pierwszy zauważono w 1991 roku u wybrzeży Australii, w Zatoce Byron-Bay. Chociaż Migaloo jest tradycyjnie kojarzony z wodami australijskimi, ostateczne potwierdzenie jego tożsamości wymaga zebrania niezbitych dowodów. Wśród nich wymienia się szczegółową fotodokumentację lub próbki do analizy biopsyjnej. Naukowcy podkreślają, że w oceanach świata znane są zaledwie cztery osobniki z tą nietypową anomalią ubarwienia. Eksperci zgodnie zaznaczają, że każda informacja dotycząca tak rzadkich waleni ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia ich szlaków migracyjnych oraz dynamiki populacji, co jest niezbędne do skutecznej ochrony tych zwierząt.
Migaloo, ze względu na swoją unikalność, podlega w Australii specjalnej ochronie prawnej, która ustanawia rygorystyczne ograniczenia. Obejmują one surowe restrykcje dotyczące zbliżania się jednostek pływających (minimalna odległość 500 metrów) oraz statków powietrznych (minimalna wysokość 610 metrów). Chociaż do połowy października 2025 roku nie potwierdzono oficjalnie, że to właśnie ten słynny osobnik pojawił się w wodach Nowej Zelandii, sam fakt obserwacji w tym regionie otwiera nowe perspektywy badawcze. Wody Nowej Zelandii stanowią istotny element globalnych szlaków migracyjnych, gdzie można spotkać do połowy wszystkich gatunków waleni na świecie. Humbaki migrujące z Antarktyki przemierzają te akweny regularnie, zwłaszcza w okresie od maja do listopada. Co więcej, w rejonie Kaikoura, na przykład, można przez cały rok obserwować kaszaloty.
Przypadek białego humbaka, podobnie jak odkrycie dwóch osobników zyfia gładogłowego (Mesoplodon traversii) u wybrzeży Nowej Zelandii w 2010 roku, dobitnie pokazuje, jak często nasza wiedza o świecie naturalnym ulega poszerzeniu dzięki niespodziewanym spotkaniom. Takie rzadkie manifestacje w przyrodzie stanowią potężne przypomnienie o wyjątkowości każdego elementu ekosystemu i o tym, że każdy z nich niesie ze sobą cenne informacje niezbędne do pełnego zrozumienia. Ekolodzy morscy apelują do wszystkich świadków, aby dokumentowali podobne obserwacje. Dane te stanowią fundament dla pogłębionej analizy i lepszego oswojenia się z tajemnicami oceanów, umożliwiając naukowcom skuteczniejsze planowanie działań ochronnych.