Status żółwia zielonego (Chelonia mydas) uległ znaczącej poprawie, co stanowi wymowny dowód na skuteczność ukierunkowanych działań ochronnych. Gatunek ten, wcześniej klasyfikowany przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN) jako „Zagrożony wyginięciem”, został obecnie przesunięty do kategorii „Najmniejszej troski”. Ta zmiana odzwierciedla imponujący wzrost globalnej populacji, który, jak oszacowano, wyniósł około 28% od lat 70. XX wieku.
Ten triumf jest bezpośrednim rezultatem metodycznej pracy prowadzonej na całym świecie. Kluczowe działania obejmowały zabezpieczenie newralgicznych plaż lęgowych oraz wdrożenie metod połowowych minimalizujących przypadkowe przyłowy, co skutecznie zredukowało śmiertelność spowodowaną sieciami rybackimi. Żółwie zielone są jedynymi żółwiami morskimi, które w przeważającej mierze stosują dietę roślinożerną, żywiąc się trawą morską. W ten sposób wspierają zdrowie podwodnych łąk, co pośrednio przyczynia się do utrzymania środowiska życia dla wielu gatunków ryb.
Historycznie, mięso i jaja żółwi zielonych były przedmiotem intensywnej eksploatacji, co doprowadziło do drastycznego spadku ich liczebności. Wprowadzenie rygorystycznych zakazów polowań w większości krajów okazało się punktem zwrotnym. Na przykład, na Seszelach, dzięki ochronie, liczba samic gniazdujących wzrosła z 500–600 w latach 60. XX wieku do 5000 w roku 2011. To niezbicie dowodzi, jak zmiana warunków zewnętrznych, wywołana odpowiedzialnymi działaniami, natychmiastowo przekłada się na pozytywną reakcję samej przyrody.
Mimo osiągniętego przełomu, eksperci wzywają, aby nie spoczywać na laurach i zachować czujność. Rzeczywistymi wyzwaniami pozostają zagrożenia takie jak niszczenie siedlisk wynikające z intensywnego rozwoju stref przybrzeżnych oraz nielegalny handel. Dodatkowo, zmiany klimatyczne negatywnie wpływają na miejsca lęgowe. Ten moment nie oznacza finału walki o przetrwanie, lecz jest raczej potwierdzeniem, że skoncentrowana, wspólna wola jest w stanie zmienić trajektorię nawet najbardziej wrażliwych form życia.
Żółwie zielone, których klasyfikacja naukowa obejmuje podgatunki takie jak Chelonia mydas mydas i Chelonia mydas agassizii, to imponujące stworzenia. Dorosłe osobniki mogą osiągać masę od 70 do 200 kg. Ich ubarwienie waha się od oliwkowozielonego do ciemnobrązowego, a nazwa gatunkowa wywodzi się od koloru ich tłuszczu, a nie pancerza. Historia żółwia zielonego jest potężnym przypomnieniem, że zrównoważony rozwój i odbudowa populacji są możliwe, gdy uwaga jest skierowana na pierwotne przyczyny zaburzeń równowagi ekologicznej.