W Ogrodzie Zoologicznym w Pradze zastosowano innowacyjną metodę wychowawczą, polegającą na wykorzystaniu lalek do karmienia dwóch osieroconych piskląt sępa białogłowego. Celem tej nietypowej interwencji jest zapewnienie prawidłowego rozwoju społecznego i reprodukcyjnego młodych ptaków, poprzez zapobieganie imprintacji, czyli niepożądanemu przywiązaniu do ludzi.
Antonín Vaidl, kurator hodowli ptaków w praskim zoo, wyjaśnia, że bezpośredni kontakt z człowiekiem może skutkować trwałymi problemami behawioralnymi u ptaków. Imprinting, czyli proces przywiązania się młodego osobnika do pierwszego napotkanego obiektu lub istoty, jest zjawiskiem naturalnym, ale w przypadku dzikich ptaków może mieć katastrofalne skutki. Ptaki, które uległy imprintacji na ludzi, mają trudności z komunikacją z przedstawicielami własnego gatunku, co uniemożliwia im znalezienie partnera i skuteczne rozmnażanie. Nie są również akceptowane przez inne ptaki swojego gatunku z powodu odmiennych zachowań i braku odpowiednich sygnałów gatunkowych, przez co często pozostają w izolacji. Metoda karmienia piskląt za pomocą lalek przypominających dorosłe osobniki gatunku, została już z powodzeniem zastosowana w praskim zoo w przypadku innych gatunków ptaków, takich jak dzioborożce indyjskie i kawki jawajskie. Praga jest jednym z zaledwie trzech europejskich ośrodków aktywnie prowadzących hodowlę sępa białogłowego, co podkreśla znaczenie tych działań konserwatorskich. Sępy białogłowe, znane również jako sępy sawannowe, naturalnie występują w Afryce Subsaharyjskiej. Lalki używane do karmienia nie muszą być idealnymi replikami dorosłych ptaków; kluczowe jest posiadanie pewnych sygnałów, takich jak charakterystyczne ubarwienie nieopierzonych części głowy i szyi, które pisklęta rozpoznają. Praskie zoo ma bogatą historię sukcesów hodowlanych, obejmującą wiele gatunków, co świadczy o zaangażowaniu zoo w ochronę bioróżnorodności i stosowaniu zaawansowanych metod hodowlanych, które zapewniają dobrostan i przyszłość zagrożonych gatunków. Stosowanie techniki karmienia za pomocą lalek jest przykładem takiego podejścia, które pozwala na zachowanie naturalnych instynktów i zachowań ptaków, niezbędnych do ich przetrwania w środowisku naturalnym.