Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) oficjalnie uznała istnienie czterech odrębnych gatunków żyraf: żyrafy północnej, żyrafy siatkowanej, żyrafy Masai i żyrafy południowej. Ta znacząca rewizja taksonomiczna, ogłoszona 21 sierpnia 2025 roku, opiera się na ponad dekadzie badań genetycznych i anatomicznych. Wcześniej żyrafy klasyfikowano jako jeden gatunek z dziewięcioma podgatunkami. Nowe podejście podkreśla unikalne potrzeby ochronne każdej z tych grup, co jest kluczowe dla przetrwania tych majestatycznych zwierząt.
Największym zagrożeniem obarczona jest żyrafa północna, której populacja liczy zaledwie około 7000 osobników. Głównymi przyczynami jej wymierania są niestabilność polityczna i kłusownictwo. Żyrafa Masai, licząca około 44 000 osobników, zmaga się z utratą siedlisk w Kenii i Tanzanii. Populacja żyrafy siatkowanej, szacowana na około 21 000 osobników, koncentruje się głównie w Kenii, choć w niektórych rejonach obserwuje się odradzanie populacji. Żyrafa południowa, najliczniejsza z około 69 000 osobników, występuje na terenie południowej Afryki.
Organizacje takie jak Giraffe Conservation Foundation (GCF) i African Wildlife Foundation (AWF) intensyfikują swoje działania. GCF, obecna w ponad 16 krajach Afryki, koncentruje się na ochronie siedlisk i łagodzeniu zagrożeń. AWF wdraża strategie w transgranicznym obszarze Tsavo-Mkomazi, zajmując się degradacją siedlisk i kłusownictwem poprzez lokalne społecznościowe obszary ochrony przyrody. W Kenii program „Saving Meru's Giants” Born Free Foundation skupia się na ochronie żyraf siatkowanych w obszarze Meru, walcząc z utratą siedlisk i konfliktami z ludźmi.
Badania prowadzone przez Wild Nature Institute w Tanzanii wykorzystują unikalne wzory futra do identyfikacji osobników żyraf Masai, dostarczając kluczowych danych dla skutecznych działań ochronnych. Uznanie czterech odrębnych gatunków żyraf stanowi przełomowy moment dla ochrony przyrody. Zrozumienie specyficznych wyzwań stojących przed każdym gatunkiem pozwala na opracowanie skuteczniejszych strategii, które zapewnią przetrwanie tych ikonicznych ssaków. Działania te, wspierane przez zaawansowane technologie, takie jak śledzenie GPS, oraz zaangażowanie lokalnych społeczności, otwierają nową erę w ochronie żyraf, dając nadzieję na ich przyszłość.
Wstępne oceny wskazują, że trzy z czterech gatunków mogą kwalifikować się jako zagrożone z powodu gwałtownych spadków populacji i utraty siedlisk. Nowa taksonomia jest kluczowa dla dokładnych ocen Czerwonej Listy IUCN oraz dla ukierunkowanych działań ochronnych.