Chilijskie Ministerstwo Środowiska dokonało znaczącej korekty statusu ochrony ikonicznego pingwina Humboldta, podnosząc go z kategorii gatunku narażonego do rangi gatunku zagrożonego wyginięciem. Ta doniosła zmiana odzwierciedla narastające i niepokojące trendy obserwowane na przestrzeni ostatnich pięćdziesięciu lat wzdłuż wybrzeży Chile i Peru. Korekta ta ma na celu katalizowanie głębszej zmiany w podejściu do równowagi ekosystemu morskiego, w obliczu którego stoi ten ptak.
Główne zagrożenia dla populacji pingwina Humboldta są wielorakie i wzajemnie się potęgują. Kluczowym czynnikiem jest przypadkowe zaplątanie w sieci rybackie, stanowiące stałe ryzyko nagłej utraty życia. Ponadto, nadmierne połowy kluczowych składników diety, takich jak sardynki i sardele, drastycznie ograniczają dostępność pożywienia. W rezultacie dorosłe osobniki są zmuszone do karmienia piskląt gatunkami o niższej wartości odżywczej, co bezpośrednio obniża wskaźniki przeżywalności młodych ptaków.
Historycznie, populacja, która w XIX wieku liczyła setki tysięcy osobników, uległa dramatycznemu spadkowi. Szacunki z lat 1999-2008 wskazywały średnio na około 33 384 osobniki. Najnowsze badania, prowadzone przez doktora Alejandro Simeone, wskazują, że obecna populacja lęgowa w Chile może wynosić zaledwie 2500 do 3000 par, co jest liczbą znacznie niższą niż wcześniej zakładano. Dodatkowe wstrząsy w ostatnich latach obejmowały znaczną śmiertelność spowodowaną wybuchem epidemii grypy ptaków w 2023 roku oraz destabilizację źródeł pożywienia i zakłócenia procesów rozrodczych wywołane zjawiskami klimatycznymi, takimi jak El Niño. Intensywne epizody El Niño, jak ten z lat 1982-83, doprowadziły do 65% spadku populacji w Peru i migracji na południe.
W odpowiedzi na te wyzwania, Chile podjęło zdecydowane kroki. Z dniem 26 lipca 2024 roku Minister Środowiska przedstawił Narodowy Plan Ochrony Pingwina Humboldt (Plan RECOGE), dwudziestoletnią strategię mającą na celu redukcję zagrożeń i wzmocnienie ochrony gatunku. Plan ten, oficjalnie opublikowany 25 lipca w Dzienniku Urzędowym, jest wynikiem współpracy Ministerstwa Środowiska, CONAF, Sernapesca i Subpesca. Plan RECOGE, oparty na metodologii Otwartych Standardów Praktyki Ochrony, ma na celu ciągłą ewaluację działań. Kluczowe kolonie, skupiające 89% światowych kolonii lęgowych, znajdują się na wyspach Archipelagu Humboldt, takich jak Choros, Chañaral, Tilgo i Islotes Pájaros. Eksperci podkreślają, że odrodzenie gatunku będzie procesem powolnym, wymagającym natychmiastowego i nieprzerwanego zaangażowania w ochronę środowiska morskiego.