Kryzys umiejętności czytania i pisania: Analiza edukacji wczesnoszkolnej i jakości nauczycieli na Filipinach

Miliony filipińskich uczniów szkół średnich kończą edukację bez umiejętności czytania i pisania, co wywołuje wzajemne obwinianie się. Kluczowa zasada PISA OECD podkreśla, że jakość systemu nie może przekraczać jakości nauczycieli. To przenosi uwagę na rozwiązywanie problemów w systemie edukacji.

Niedożywienie we wczesnym dzieciństwie jest główną przyczyną słabości edukacyjnych. Pomimo globalnych standardowych interwencji, Filipiny borykają się z fragmentarycznością i niskim zasięgiem. Dane ujawniają, że znaczny odsetek uczniów pozostaje „zmarnowany” pomimo programów dożywiania.

Nierówny dostęp do edukacji wczesnoszkolnej

Edukacja wczesnoszkolna (ECE) nie jest równie dostępna w całym kraju. Ustawa Republiki 6972 nakazuje tworzenie centrów opieki dziennej, jednak tylko 36% barangay (najmniejsza jednostka administracyjna na Filipinach) je posiada. Istnieją skrajne rozbieżności między gminami, co uwidacznia nierówności strukturalne.

Jakość nauczycieli ECE jest niepokojąca, wielu z nich jest w podeszłym wieku i brakuje im odpowiedniego przeszkolenia. Znaczny odsetek posiada jedynie dyplom ukończenia szkoły średniej. Liczba absolwentów programów edukacji wczesnoszkolnej jest alarmująco niska.

Problemy z wynagrodzeniami nauczycieli

Absolwenci edukacji wczesnoszkolnej borykają się z problemami systemowymi związanymi z egzaminami licencyjnymi. Większość nauczycieli rozwoju dziecka zajmuje stanowiska nieetatowe z niskimi zarobkami. UNICEF informuje o wyraźnym kontraście między ich średnim wynagrodzeniem a wynagrodzeniem nauczycieli przedszkoli DepEd.