Naukowcy Identyfikują Zdolność Percepcji Pośredniej, Określaną Jako 'Zdalny Dotyk'

Nowe, przełomowe badania naukowe ujawniły u człowieka zdolność, która dotychczas nie była formalnie uznana w świecie nauki, a którą można określić mianem „dotyku na odległość” lub, bardziej poetycko, „siódmego zmysłu”. Zespół badawczy złożony ze specjalistów z prestiżowych uczelni – Queen Mary University of London (QMUL) oraz University College London (UCL) – w sposób empiryczny wykazał, że istoty ludzkie są w stanie wyczuć obecność przedmiotów, nawet jeśli nie wchodzą z nimi w bezpośredni kontakt fizyczny. Jest to fundamentalna zmiana w postrzeganiu zmysłów, ponieważ tradycyjnie o zmyśle dotyku myślano wyłącznie jako o percepcji wymagającej bezpośredniego zetknięcia z powierzchnią obiektu. Odkrycie to rzuca nowe światło na granice ludzkiej percepcji sensorycznej.

Inspiracją dla naukowców były obserwacje świata zwierząt, a zwłaszcza zdolność brodźców i siewek (kulików i rżanek) do precyzyjnego lokalizowania pożywienia ukrytego pod warstwą piasku. Uczeni postawili hipotezę, że ludzki układ nerwowy może również rejestrować subtelne reakcje mechaniczne przenoszone przez sypkie środowiska. Istota eksperymentu, który został zaprezentowany na konferencji IEEE ICDL, polegała na prostym, lecz wymagającym zadaniu: ochotnicy powoli zanurzali palec w piasku, starając się wykryć ukryty sześcian, zanim doszło do faktycznego dotknięcia. Wyniki były zdumiewające: uczestnicy byli w stanie określić położenie schowanego przedmiotu z dokładnością wynoszącą około 70,7%. Jest to wynik, który znacząco przewyższa statystyczne prawdopodobieństwo przypadkowego odgadnięcia, potwierdzając istnienie tej nieznanej wcześniej zdolności.

To fenomenalne osiągnięcie jest bezpośrednim rezultatem wyjątkowej czułości ludzkich dłoni. Są one zdolne do rejestrowania mikroskopijnych deformacji w otaczającym piasku, które są wywoływane przez obecność ukrytego ciała stałego. Odczucie to powstaje, ponieważ ruch palca w materiale ziarnistym generuje delikatne przesunięcia i fale, które następnie „odbijają się” od ukrytego obiektu i docierają do receptorów dotykowych. Dla porównania, badacze zaangażowali robota wyposażonego w zaawansowany taktylny czujnik oraz algorytm uczenia maszynowego LSTM. System robotyczny osiągnął precyzję wynoszącą zaledwie 40%, przy czym generował znacznie więcej fałszywych alarmów. Ten kontrast wyraźnie uwypukla przewagę ludzkiej zdolności do subtelnego dostrajania percepcji i interpretacji danych sensorycznych w tym specyficznym kontekście.

Zrozumienie szczegółowych mechanizmów tego pośredniego postrzegania sensorycznego otwiera zupełnie nowe i ekscytujące perspektywy zarówno w inżynierii, jak i w dynamicznym rozwoju technologicznym. Wiedza ta ma potencjał, by zostać wykorzystana do stworzenia znacznie bardziej zaawansowanych i czułych sensorów dotykowych, a także do projektowania ulepszonych urządzeń wspomagających dla osób cierpiących na zaburzenia zmysłu dotyku. Co więcej, ta nowa percepcja może przyczynić się do opracowania systemów przeznaczonych do efektywnej pracy w warunkach skrajnie ograniczonej widoczności. Przykłady zastosowań obejmują prowadzenie precyzyjnych badań archeologicznych w gruncie czy też eksplorację powierzchni innych planet, gdzie bezpośredni kontakt wzrokowy jest niemożliwy. Kierowniczka laboratorium Prepared Minds w QMUL, Elisabetta Versace, podkreśliła znaczenie tego odkrycia, mówiąc, że badanie to po raz pierwszy analizuje zjawisko zdalnego dotyku u ludzi i fundamentalnie zmienia nasze dotychczasowe wyobrażenia o świecie percepcyjnym istot żywych. Zespół naukowy planuje dalsze dociekania, aby dokładnie określić, jak duża jest zmienność tej umiejętności wśród populacji ludzkiej oraz jakie czynniki fizyczne i psychologiczne mogą ograniczać jej pełne manifestowanie.