De mogelijkheid dat voormalige Amerikaanse bondgenoten hun eigen nucleaire verdediging zoeken, gezien de onvoorspelbaarheid van Washington onder Donald Trump, is nu onderdeel van politieke discussies in landen als Duitsland, Polen, Japan en Zuid-Korea.
Voor het eerst in decennia heroverwegen regeringen die historisch gezien beschermd werden door de Amerikaanse nucleaire paraplu deze afhankelijkheid. Deze verschuiving wordt gevoed door acties van de regering-Trump, waaronder het opschorten van wapenleveranties aan Oekraïne en het beperken van het delen van inlichtingen.
De Poolse premier Donald Tusk overweegt een nucleaire overeenkomst met Frankrijk of het nastreven van eigen kernwapens. In Azië bespreekt Zuid-Korea openlijk de noodzaak van een "nucleaire latentie"-houding. Invloedrijke figuren in Tokio debatteren of Japan een onafhankelijk afschrikmiddel moet ontwikkelen.
Deze wereldwijde herbeoordeling wordt gedreven door zorgen over de betrouwbaarheid van Amerikaanse veiligheidsverplichtingen. Europese landen realiseren zich dat ze autonomer moeten zijn, vooral op gevoelige militaire gebieden. Hoewel geen enkel land zich nog heeft teruggetrokken uit het Verdrag inzake de niet-verspreiding van kernwapens (NPT), overwegen sommige landen infrastructuur die een snelle productie van kernwapens mogelijk zou maken.
Proliferatie onder Amerikaanse bondgenoten zou de mondiale spanningen kunnen verhogen en een nieuwe wapenwedloop kunnen uitlokken. De periode tussen het aankondigen van de intentie om kernwapens te ontwikkelen en het verkrijgen van een functioneel arsenaal zou bijzonder gevaarlijk zijn. Zelfs als een toekomstige Amerikaanse president de banden met bondgenoten probeert te herstellen, blijft de vraag of die toezegging zal voortduren bij elke Amerikaanse verkiezing.
Het zou Europese landen minstens een decennium kosten om het Amerikaanse nucleaire schild volledig te vervangen. Daarom wordt het ontwikkelen van een plan B als essentieel beschouwd voor strategen in Europa, Tokio en Seoul.