De wereldwijde petrochemische sector ondergaat een ingrijpende transformatie, gekenmerkt door overcapaciteit, dalende winstmarges en de impact van internationale handelspolitiek, waaronder Amerikaanse tarieven.
De kern van de huidige crisis ligt in een snelle uitbreiding van de productiecapaciteit die de groei van de vraag heeft overtroffen. Dit heeft geleid tot negatieve winstmarges en aanzienlijke verliezen voor grote producenten wereldwijd. Analisten voorspellen dat het overschot aan aanbod de komende jaren zal aanhouden, met een verwachte overschrijding van de vraag met 20-25% tegen 2030. Fabrieksbezettingen zijn gedaald tot onder de 70%, ver onder de 85-90% die nodig is voor winstgevendheid.
De Amerikaanse tarieven, oorspronkelijk met 25% opgelegd aan Zuid-Koreaanse petrochemische importen en later verlaagd naar 15%, hebben de Zuid-Koreaanse exporten aanzienlijk beïnvloed. Dit heeft de Zuid-Koreaanse regering ertoe aangezet om bedrijven aan te moedigen de capaciteit voor de productie van nafta te verminderen. De tarieven worden gezien als een katalysator die de industrie dwingt tot een noodzakelijke inkrimping om de overcapaciteit aan te pakken.
In Zuid-Korea heeft de regering tien grote petrochemische bedrijven aangemoedigd hun jaarlijkse nafta-kraakcapaciteit met 2,7 tot 3,7 miljoen ton te verminderen, wat neerkomt op ongeveer 25% van de totale capaciteit van het land. Bedrijven zoals LG Chem hebben hun ethyleenproductie al verminderd, met een verschuiving naar hoogwaardige specialiteiten en batterijmaterialen.
In Europa hebben hoge energiekosten, een gevolg van de energiecrisis van 2022, geleid tot fabriekssluitingen. Dow Inc. kondigde de sluiting aan van drie productielocaties in Duitsland en het Verenigd Koninkrijk, wat resulteerde in het verlies van ongeveer 800 banen. Deze maatregelen zijn bedoeld om de kosten te verlagen en de efficiëntie te verbeteren.
China overweegt een sectorbrede herziening om verouderde, verlieslatende fabrieken te sluiten en de productie te consolideren, met plannen voor de bouw van zeven mega-petrochemische complexen om de industrie te stroomlijnen.
De Europese chemische industrie wordt geconfronteerd met aanhoudend hoge gasprijzen, die significant hoger zijn dan in de VS, wat de concurrentiepositie ondermijnt. De sector verwacht een langzame groei, voornamelijk gedreven door Aziatische markten. Bedrijven zoals BASF passen hun winstverwachtingen aan vanwege stijgende vaste kosten en de opstart van nieuwe faciliteiten in China. De industrie blijft echter investeren in innovatie en duurzaamheid om op lange termijn concurrerend te blijven.
De herstructurering, hoewel pijnlijk, wordt gezien als een noodzakelijke stap om de sector weer winstgevend te maken en aan te passen aan de veranderende marktdynamiek.