De Brooklynse synthpopband Nation of Language heeft op 19 september 2025 hun vierde album, 'Dance Called Memory', uitgebracht. Dit album markeert een terugkeer naar de meer introspectieve klank van de band, met invloeden die doen denken aan Roxy Music's 'Avalon'. De band, bestaande uit Ian Devaney, Aidan Noell en Alex MacKay, heeft met dit album een meer melancholische en ruimtelijke richting ingeslagen.
Het album, geproduceerd door Nick Millhiser, legt de nadruk op het synthwerk van Aidan Noell en de baslijnen van Alex MacKay, wat resulteert in een kenmerkende sfeer. De vocale prestaties van frontman Ian Devaney, met name op nummers als 'Silhouette', vertonen stilistische invloeden die de luisterervaring verrijken. De leidende single, 'Now That You're Gone', verkent thema's als empathie en verlies, geïnspireerd door persoonlijke ervaringen, waaronder het overlijden van Devaney's peetvader aan ALS en de zorg van zijn ouders. Andere nummers zoals 'I'm Not Ready for the Change' en 'In Your Head' behandelen thema's als vriendschapsverlies en de strijd met intrusieve gedachten, wat bijdraagt aan de emotionele diepgang van het album.
'Dance Called Memory' wordt geprezen om zijn emotionele diepgang en sonische ontwikkeling. Critici benadrukken de verfijnde synth-architectuur, de gevoelige baslijnen en Devaney's heldere tenor die balanceert tussen devotie en twijfel. De band heeft invloeden van artiesten als My Bloody Valentine, Kraftwerk en Brian Eno verwerkt, wat resulteert in een geluid dat zowel mechanisch als emotioneel is.
Ter ondersteuning van de release is het trio uit Brooklyn een Noord-Amerikaanse tournee begonnen, met data in september 2025, inclusief een meerdaagse residentie in Brooklyn. De band heeft ook een reeks Europese data aangekondigd voor november 2025, wat de groeiende internationale aantrekkingskracht van Nation of Language onderstreept.
Het album wordt beschreven als een evolutie voor Nation of Language, met een langzame ontvouwing die luisteraars uitnodigt in een veilige ruimte waar sentiment onder delicate synthesizers ligt en reflectie in gelaagde vocalen blijft hangen. Dit werk wordt gezien als een mijlpaal, met een meer introspectieve en donkere toon dan voorheen, maar ook als hun warmst klinkende album tot nu toe. De band heeft een werkethiek die lijkt te zijn geïnspireerd door het post-punk tijdperk, met een gestage cyclus van albums en tournees die hen in de publieke belangstelling houdt.