Voedseltechnologische vooruitgang: van microbieel eiwit tot gepersonaliseerd 3D-printen

De wetenschappelijke gemeenschap heeft een verfijnde methode voor microbiële fermentatie geïntroduceerd, die de eiwitopbrengst bij de productie van vleesalternatieven aanzienlijk verhoogt. Deze technologische doorbraak opent de weg naar schaalbare en duurzame eiwitbronnen, wat van cruciaal belang is om aan de wereldwijde voedselbehoeften te voldoen. Onderzoek wijst uit dat microbieel eiwit, verkregen via fermentatie, de meest veelbelovende en economisch haalbare optie is binnen de drie hoofdcategorieën van vleesanalogen. Het presteert beter dan gekweekt vlees, dat momenteel nog steeds hoge kosten met zich meebrengt, en ook beter dan veel plantaardige producten.

Producten die gebaseerd zijn op microbieel eiwit, zoals steaks gemaakt van mycelium, zijn inmiddels al verkrijgbaar in de supermarkten van diverse landen, waaronder het Verenigd Koninkrijk en Zwitserland. Tegelijkertijd richten onderzoekers hun aandacht op een uniek recept gebaseerd op een oud graan dat traditioneel wordt verbouwd in de Andesregio. Dit gewas onderscheidt zich door een hoge voedingsdichtheid en een uitzonderlijke weerstand tegen ongunstige klimaatveranderingen, waardoor het een waardevolle troef is in een veranderend klimaat. Culinaire experts onderzoeken momenteel de mogelijkheden om dit traditionele basisvoedsel te integreren in moderne gastronomische concepten, met als doel het voedingspatroon te verrijken. Met het oog op voedselzekerheid kunnen dergelijke veerkrachtige gewassen de basis vormen voor regio's die het meest kwetsbaar zijn voor klimaatschommelingen, wat zorgt voor stabiliteit in de voedselvoorziening.

Op het gebied van additieve technologieën richten de nieuwste ontwikkelingen in 3D-voedselprinten zich op het leveren van gepersonaliseerde voeding. Deze technologie maakt nauwkeurige controle mogelijk over de voedingssamenstelling van complexe voedselstructuren, wat bijzonder relevant is voor het voldoen aan specifieke dieetbehoeften wereldwijd. Zo werken Wit-Russische wetenschappers aan de uitbreiding van het assortiment gedroogde vleespoeders voor 3D-printtoepassingen. Russische experts voorspellen bovendien dat voedselprinters binnen tien jaar betaalbaarder zullen worden voor de gemiddelde consument. Het vermogen om de productsamenstelling te modelleren ter compensatie van tekorten aan specifieke elementen, zoals ijzer of aminozuren, is een cruciaal voordeel van deze ontwikkeling, wat aansluit bij de nationale doelstellingen voor de volksgezondheid.

De extrusietechnologie, die de kern vormt van veel 3D-voedselprinters, maakt het mogelijk om complexe geometrische vormen te creëren die handmatig onmogelijk te repliceren zijn. Dit gebeurt met behulp van pastavormige ingrediënten zoals kaas, fruitpuree of chocolade. In de banketbakkerij worden printers al ingezet voor het maken van ingewikkelde desserts, en het apparaat 3D-Fruit van Dovetailed bootst bijvoorbeeld de vorm en smaak na van kunstmatige bessen, gemaakt van organisch concentraat. Echter, Russische diëtisten, waaronder professor Alla Pogozheva van het Voedingsonderzoeksinstituut RAMN, waarschuwen dat men niet aan 'zelfmedicatie' moet doen met behulp van een 3D-printer zonder overleg met een specialist. Langdurige consumptie van eentonig geprint voedsel kan namelijk het plezier van eten wegnemen. Tegelijkertijd kan 3D-printen voor bedrijven in het HoReCa-segment een concurrentievoordeel opleveren, aangezien de terugverdientijd (ROI) van de investering al na zes maanden kan optreden, en de bereidingstijd van bepaalde producten, zoals een gebakje, wordt teruggebracht tot slechts twee minuten vergeleken met traditionele methoden.