Quantum Geheugenmatrix Theorie Stelt Universum Voor Als InformatieNetwerk, Lost Zwarte Gaten Paradox Op

De Quantum Memory Matrix (QMM) theorie, ontwikkeld door Florian Neukart en zijn team, biedt een nieuwe kijk op het universum door het te beschouwen als een dynamisch informatie netwerk waar ruimtetijd zelf fungeert als opslagmedium voor alle interacties. Deze theorie biedt een mogelijke oplossing voor de paradox van informatieverlies in zwarte gaten, een probleem dat de grenzen van onze huidige natuurkundige modellen blootlegt.

De QMM theorie stelt dat ruimtetijd niet slechts een decor is, maar een kwantumgeheugennetwerk dat fundamentele interacties sinds het ontstaan van het universum vastlegt. Informatie gaat hierbij niet verloren, maar wordt permanent opgeslagen in microscopische cellen van ruimtetijd op de Planck-schaal. Deze geaccumuleerde informatie beïnvloedt de geometrie van het universum, wat suggereert dat er een geometrie-informatie dualiteit bestaat. Dit verandert ons begrip van zwaartekracht, zwarte gaten en kosmische structuren.

Verder biedt de QMM verklaringen voor donkere materie en donkere energie zonder de postulatie van onontdekte deeltjes. Concentraties van 'imprint-entropie' gedragen zich als donkere materie en genereren zwaartekracht aantrekking. Verder onderzoek suggereert dat imprint-entropie verantwoordelijk zou kunnen zijn voor de vorming van grootschalige structuren in het universum, fungerend als een zwaartekrachtsteiger voor gewone materie. De verzadiging van informatie in ruimtetijdcellen creëert een residu-energie-effect dat de versnelde expansie van het universum aandrijft. De theorie impliceert ook een eindig aantal expansie- en samentrekkingscycli, bepaald door de informationele capaciteit van de ruimtetijd, wat leidt tot een 'big bounce' in plaats van een absoluut begin. Deze verklaringen komen overeen met waarnemingen dat donkere energie ongeveer 74% van het universum uitmaakt en donkere materie ongeveer 22%.

Numerieke simulaties en tests met kwantumcomputers hebben de wiskundige principes van de QMM-theorie aangetoond, met protocollen die een getrouwheid van meer dan 90% laten zien bij het herstellen van oorspronkelijke toestanden. Deze resultaten suggereren dat de theorie implementeerbaar is in reële fysieke systemen en potentieel kan leiden tot nieuwe toepassingen in kwantumcomputing. Het QMM-raamwerk presenteert het universum als een informatieverwerkende entiteit waar gebeurtenissen blijvende afdrukken achterlaten op de werkelijkheid. Als de theorie wordt bevestigd, kan QMM het probleem van informatieverlies in zwarte gaten oplossen en een verenigd begrip van het universum als een dynamisch, informationeel en cyclisch systeem bieden.