Natuurkundigen Bewijzen Wiskundig: Computationele Simulatie van het Universum is Onmogelijk

Een internationaal team van natuurkundigen heeft met wiskundige precisie aangetoond dat de werkelijkheid niet volledig kan worden gereproduceerd door een computersimulatie. Dit baanbrekende onderzoek, geleid door Dr. Mir Faizal van de University of British Columbia Okanagan, plaatst de al lang bestaande simulatiehypothese in een nieuw wetenschappelijk kader. De bevindingen, gepubliceerd in het Journal of Holography Applications in Physics, suggereren dat de fundamentele structuur van het bestaan zich verzet tegen een puur algoritmische nabootsing.

Het onderzoek bouwt voort op eerdere inzichten van Dr. Faizal en zijn collega's, waaronder Dr. Lawrence M. Krauss, Dr. Arshid Shabir en Dr. Francesco Marino. Hun werk richt zich op de evolutie van de natuurkunde, van de mechanica van Newton naar de relativiteitstheorie van Einstein en de kwantummechanica. De huidige grens, kwantumzwaartekracht, impliceert dat ruimte en tijd emergente eigenschappen zijn die voortkomen uit een diepere laag van pure informatie, een zogenaamd Platonsch rijk.

De onderzoekers pasten diepgaande concepten uit de wiskundige logica toe op deze informatietheorie, met name de onvolledigheidsstellingen van Gödel, de ondefinieerbaarheidstelling van Tarski en de informatie-theoretische onvolledigheid van Chaitin. Deze stellingen bewijzen dat bepaalde waarheden computationeel onbeslisbaar zijn, wat betekent dat een volledige en consistente beschrijving van de werkelijkheid niet uitsluitend door algoritmen kan worden bereikt. Dit vereist wat de wetenschappers 'niet-algoritmisch inzicht' noemen, een vorm van begrip die buiten de programmeerbare regels van een computer valt.

Dr. Faizal benadrukte dat elke simulatie inherent algoritmisch is, gebonden aan vooraf ingestelde regels. Aangezien de fundamentele aard van de realiteit deze niet-algoritmische afhankelijkheid vertoont, is een volledige nabootsing onmogelijk. Deze wiskundige conclusie biedt een definitief antwoord op de simulatiehypothese, die voorheen vaak in het domein van de filosofie en sciencefiction werd geplaatst. Het onderzoek impliceert dat een alomvattende theorie van alles een raamwerk vereist dat verder gaat dan louter berekening om de essentie van de kosmos te omvatten.