Wetenschappers hebben met behulp van geavanceerde elektromagnetische beeldvormingstechnieken vier grote magmakamers onder het Yellowstone National Park in kaart gebracht. Deze ondergrondse reservoirs bevinden zich op dieptes tussen de 4 en 11 kilometer en bestaan voornamelijk uit rhyolitisch magma, een type dat bekend staat om zijn potentieel voor explosieve uitbarstingen. Eén van de geïdentificeerde magmapockets is qua volume vergelijkbaar met de Mesa Falls-uitbarsting, die ongeveer 1,3 miljoen jaar geleden plaatsvond.
De noordoostelijke regio van de caldera geniet bijzondere interesse van wetenschappers, omdat daar ondiep rhyolitisch magma lijkt te interageren met dieper basaltisch magma. Deze interactie zou de vulkanische activiteit kunnen verhogen. Hoewel onderzoekers benadrukken dat een directe uitbarsting niet acuut is, erkennen ze dat vulkanische systemen zich over decennia kunnen ontwikkelen. Yellowstone heeft in de afgelopen 2,1 miljoen jaar drie grote uitbarstingen gekend, die elk aanzienlijke wereldwijde klimaateffecten hadden. De meest recente magmatische uitbarsting, een lavastroom, vond ongeveer 70.000 jaar geleden plaats.
De magnetotellurische methode, die variaties in het natuurlijke elektromagnetische veld van de aarde gebruikt, heeft geholpen bij het in kaart brengen van deze ondergrondse structuren. Dit proces is bijzonder effectief in het detecteren van magma, aangezien gesmolten gesteente een uitstekende geleider van elektriciteit is. Onderzoek suggereert dat vulkanische activiteit in het westelijke deel van de caldera mogelijk afneemt, terwijl de activiteit zich meer naar het noordoosten verplaatst. Dit komt door de verbinding van basaltische magma uit de diepere aardkorst met de rhyolitische magmakamers in het noordoosten, wat de warmte en het materiaal levert voor mogelijke toekomstige activiteit.
De geschiedenis van Yellowstone toont aan dat vulkanische activiteit kan variëren van lavastromen tot explosieve uitbarstingen. Hoewel een catastrofale superuitbarsting op korte termijn onwaarschijnlijk is, blijft het begrijpen van de dynamiek van dit complexe systeem cruciaal voor het inschatten van toekomstige vulkanische risico's. De continue monitoring door middel van seismometers en andere geavanceerde technieken biedt wetenschappers een steeds beter beeld van de processen die zich onder de oppervlakte afspelen, wat essentieel is voor de veiligheid van het gebied.