In 1997 registreerde de National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) een raadselachtig onderwatergeluid dat bekend staat als de "Bloop". Dit ultra-lagefrequentiegeluid was uitzonderlijk luid en bereikte hydrofoons over de hele Stille Oceaan, wat leidde tot verschillende speculaties over de oorsprong ervan.
Aanvankelijk werd gespeculeerd dat het afkomstig zou kunnen zijn van een enorm, onontdekt zeewezen. In 2006 stelden NOAA-wetenschappers echter voor dat de "Bloop" waarschijnlijk werd veroorzaakt door een grote ijsbeving, waarbij enorme ijsbergen barsten of in de oceaan storten. Deze verklaring werd in 2012 bevestigd, waarbij het geluid werd gekoppeld aan gletsjerbewegingen en het afkalven van ijsbergen, die steeds vaker voorkomen als gevolg van de opwarming van de aarde, zoals gerapporteerd in 2025.
IJsbevingen komen veel voor in de buurt van Antarctica en produceren geluiden die vergelijkbaar zijn met biologische geluiden. In januari 2025 werden dergelijke ijsbevingen zelfs gehoord in Centraal-Missouri, wat de wijdverbreide aard van deze gebeurtenissen aantoont. Het kraken en breken van ijsplaten blijft in 2025 een dominante bron van natuurlijk geluid in de Zuidelijke Oceaan.