Recente wetenschappelijke studies bevestigen dat sommige huishonden gedragspatronen vertonen die opvallend veel lijken op menselijke verslavingen, met name als het gaat om hun favoriete speeltjes. Dit fenomeen, dat voorheen slechts fragmentarisch werd bestudeerd, heeft nu een solide wetenschappelijke basis gekregen. Het opent nieuwe perspectieven voor het begrijpen van de complexe innerlijke wereld van onze viervoetige metgezellen.
Een gespecialiseerd onderzoeksteam, bestaande uit experts van de Universiteit van Veterinaire Geneeskunde Wenen en de Universiteit van Bern, heeft deze kant van de hondennatuur grondig geanalyseerd. Het cruciale onderzoek stond onder leiding van Aljaž Mazini en vond plaats met medewerking van neurobioloog Stefanie Riemer. Er werd een groep van 105 honden van diverse rassen bij betrokken. De wetenschappers registreerden de reacties van de dieren onder strikt gecontroleerde omstandigheden. De resultaten waren onthullend: kenmerken die overeenkomen met verslavend gedrag werden vastgesteld bij een derde van de deelnemers – exact 33 van de 105 honden. Dit wijst op een mogelijke wijdverbreidheid van dit zorgwekkende gedragspatroon.
Tijdens de experimenten, die bestonden uit spelen met het object, zelfstandige interactie, en het vervolgens verbergen van het speeltje, vertoonden sommige dieren een buitensporige drang en een duidelijk verlies van zelfbeheersing. De honden lieten een hoge mate van frustratie zien, jankten, staarden intens naar het onbereikbare voorwerp, of probeerden zelfs obstakels te overwinnen om het te bemachtigen. Opmerkelijk was dat zij verleidingen zoals voedsel volledig negeerden. De onderzoekers trokken een parallel tussen deze extreme aantrekkingskracht en pathologische aandoeningen bij mensen, zoals bijvoorbeeld gokverslaving.
Het onderzoek suggereert tevens dat er een mogelijke erfelijke basis bestaat voor de neiging tot dergelijk gedrag, wat niet altijd afhankelijk is van de opvoedingsstijl of socialisatie. Rassen met een aangeboren aanleg voor sterke emotionele uitingen en moeite met impulsbeheersing, met name Terriers en Herders, vertoonden een significant hogere frequentie van deze obsessieve patronen. Tegelijkertijd kan de overmatige fixatie op speelgoed bij honden een vorm zijn van een obsessief-compulsieve stoornis (OCS), die getriggerd kan worden door stress of zonder duidelijke aanleiding kan ontstaan.
Deskundigen adviseren eigenaren die tekenen van overmatige gehechtheid opmerken, om het voorwerp niet simpelweg weg te nemen. In plaats daarvan dient de energie van het huisdier actief omgeleid te worden. Het is raadzaam om het dagelijkse leven van het dier te verrijken door meer gezamenlijke activiteiten te introduceren, zoals zoekopdrachten of touwtrekken. Bovendien is het essentieel om voldoende tijd te bieden voor rustig herstel en ontspanning.
Deze proactieve benadering helpt om de focus te verplaatsen van de dwangmatige drang naar een meer harmonieuze en evenwichtige interactie. Door de hond te voorzien van gestructureerde uitdagingen en voldoende rustmomenten, wordt de band tussen mens en dier versterkt, terwijl de kans op het ontwikkelen van ongezonde obsessies wordt verminderd. Het onderzoek benadrukt de noodzaak om de psychologische behoeften van honden serieus te nemen en preventief te handelen bij de eerste tekenen van disbalans in hun speelgedrag.