Recente video's op sociale media tonen hoe honden uitzinnig van vreugde zijn bij het bezoeken van de ouders van hun baasjes. Dit fenomeen roept de vraag op naar de bijzondere band die tussen honden en hun menselijke 'grootouders' bestaat.
Gedragsexpert Clive Wynne, een autoriteit op het gebied van hondengedrag, legt uit dat honden menselijke familiebanden niet op dezelfde manier begrijpen als wij. Ze herkennen hun biologische familie niet, tenzij ze er constant mee samenleven, en het concept 'grootouders' is hen dan ook vreemd. Desondanks kunnen honden wel degelijk sterke affectieve banden opbouwen met specifieke personen. Ze voelen zich aangetrokken tot mensen die tijd met hen doorbrengen, genegenheid tonen en royaal zijn met traktaties en knuffels. Grootouders passen vaak perfect in dit plaatje: zij bieden de tijd, geduld, een gastvrije omgeving en extra aandacht, wat de hond enorm waardeert.
De psychologie van leren suggereert dat dieren beloonde gedragingen herhalen. Bezoeken aan of van grootouders zijn doorgaans gevuld met positieve ervaringen en aangename prikkels. Het hebben van een breder sociaal netwerk van vertrouwde mensen is ook gunstig voor honden. Wynne benadrukt dat een grotere 'supportgroep' honden helpt beter om te gaan met onverwachte gebeurtenissen, zoals de afwezigheid van hun primaire verzorger, waardoor ze zich minder kwetsbaar voelen.
Hoewel honden het menselijke concept van 'grootouders' niet begrijpen, ontwikkelen ze wel degelijk affectieve banden met mensen die hen aandacht en zorg bieden. Dit verklaart hun uitbundige begroetingen wanneer ze de ouders van hun verzorgers bezoeken. De aanwezigheid van de eigenaar alleen al kan een hond stimuleren en een gevoel van veiligheid bieden, vergelijkbaar met hoe kinderen zich veilig voelen bij hun ouders. De wetenschap toont aan dat de band tussen mens en hond diepgaand is, mede dankzij de aanmaak van oxytocine, het 'knuffelhormoon', tijdens interacties. Dit hormoon speelt een cruciale rol in sociale binding en zorgt ervoor dat zowel mens als hond zich prettig en verbonden voelen. Het wederzijdse oogcontact tussen hond en eigenaar versterkt deze band verder, waarbij honden zich evolutionair hebben aangepast om dit als positief te ervaren. Deze affectieve banden met 'grootouders' bieden honden niet alleen een gevoel van veiligheid en vreugde, maar dragen ook bij aan hun algehele welzijn. Ze verrijken het leven van de hond met extra positieve interacties en een breder sociaal vangnet, wat essentieel is voor hun emotionele stabiliteit.