Nieuwe taal ontdekt in Hattusa
Archeologen hebben in 2023 een tot nu toe onbekende Indo-Europese taal ontdekt in Hattusa, de oude hoofdstad van het Hettitische rijk. De taal werd gevonden op een spijkerschrifttablet van klei.
Hattusa, gelegen in het huidige Turkije, was het centrum van het Hettitische rijk tijdens de Bronstijd, van ongeveer 1650 tot 1200 voor Christus. De ontdekking werd gedaan tijdens opgravingen onder leiding van Prof. Andreas Schachner van het Deutsches Archäologisches Institut. Meer dan 30.000 tabletten zijn er gevonden, die cruciaal zijn voor het begrip van de geschiedenis en cultuur van de regio.
De taal van Kalašma
De nieuwe taal werd aangetroffen in een religieuze rituele tekst in het Hettitisch. Onderzoekers identificeren de taal als de taal van Kalašma, een regio aan de noordwestelijke grens van het Hettitische rijk, mogelijk in de buurt van het huidige Bolu of Gerede.
Hoewel de Kalašma-tekst nog grotendeels onbegrijpelijk is, hebben experts bevestigd dat de taal behoort tot de Anatolische tak van de Indo-Europese talen. Deze tak omvat ook het Hettitisch, Luwisch en Palaïsch.
Hettitische interesse in vreemde talen
Professor Daniel Schwemer van de Julius-Maximilians-Universität Würzburg, een expert in oude Anatolische teksten, merkte op dat de Hittieten een unieke interesse hadden in het vastleggen van rituelen in vreemde talen. De tabletten van Hattusa bevatten teksten in verschillende talen, waaronder Luwisch, Palaïsch en Hattisch.
De ontdekking van de Kalašma-taal draagt bij aan het beeld van het Hettitische rijk als een smeltkroes van culturen en talen. De vondst biedt nieuwe perspectieven op de taalkundige diversiteit van het oude Anatolië.
Archeologische context
Naast de taalkundige ontdekkingen zijn er ook andere belangrijke archeologische vondsten gedaan in Hattusa en omgeving. Zo is er in Büklükale, een andere belangrijke Hittitische site, bewijs gevonden van rituele consumptie van geïmporteerde planten zoals sesam en komkommer.
De opgravingen in Hattusa, die al meer dan een eeuw aan de gang zijn, blijven nieuwe inzichten opleveren in de geschiedenis en cultuur van het Hettitische rijk. De site staat sinds 1986 op de UNESCO Werelderfgoedlijst.