Lezen, schijnbaar automatisch, is een complexe actie waarbij meerdere hersengebieden betrokken zijn. Wetenschappers hebben verrassende inzichten onthuld in hoe onze hersenen woorden verwerken tijdens het lezen.
Sabrina Turker, een neurowetenschapper aan het Max Planck Instituut, merkt op dat er een beperkt begrip is van de organisatie van taal in de hersenen. "Ondanks een groot aantal neurowetenschappelijke onderzoeken naar taalrepresentatie, is er weinig bekend over de organisatie van taal in het menselijk brein. Veel van wat we weten komt uit afzonderlijke studies met weinig proefpersonen en is niet bevestigd door vervolgonderzoek."
De studie bevestigde de associatie van de linker hersenhelft met taalverwerking. Het onthulde ook het belang van de kleine hersenen, die doorgaans worden geassocieerd met evenwicht en motorisch leren. De rechter kleine hersenen zijn bijzonder actief tijdens leestaken, vooral hardop lezen.
De linker kleine hersenen zijn meer betrokken bij het lezen van woorden dan bij afzonderlijke letters of langere reeksen. De studie benadrukte ook de verschillen tussen stil en hardop lezen. Stil lezen omvat hersengebieden die geassocieerd worden met meerdere cognitieve eisen, terwijl hardop lezen auditieve en motorische gebieden meer activeert.
De meta-analyse verzamelde gegevens van 163 experimenten met behulp van hersenscans van meer dan 3.000 volwassenen. Experimenten omvatten verschillende leesactiviteiten en talen, van afzonderlijke letters tot complete teksten, stil en hardop gelezen. Onderzoekers concluderen dat lezen fonologische verwerking omvat: het vermogen van de hersenen om geluiden te organiseren en er betekenis uit te genereren.
Lezen is een reeks unieke combinaties van activaties in verschillende hersengebieden. Deze studie onthult de ingewikkelde aard van wat een eenvoudige activiteit lijkt te zijn.