Begin 2025 startte Zuid-Korea met een ambitieus plan om kunstmatige intelligentie (AI) te integreren in het openbare onderwijs. De introductie van AI-gestuurde digitale schoolboeken voor vakken als wiskunde en Engels beloofde gepersonaliseerde, adaptieve leerervaringen en een vermindering van onderwijsachterstanden. Deze vooruitstrevende stap stuitte echter op aanzienlijke weerstand van ouders, bezorgd over schermtijd en privacy, en van docenten die vreesden voor hun baan.
In augustus 2025 trok de Zuid-Koreaanse regering, na wijdverbreide oppositie en technische en juridische complicaties, het verplichte beleid voor AI-schoolboeken in. Een wetswijziging classificeerde AI-leermiddelen als 'educatief materiaal', waardoor de officiële status en financiering als schoolboek verviel. Deze beleidswijziging weerspiegelt bredere maatschappelijke zorgen over de impact van AI op de werkgelegenheid, met name de angst voor automatisering van onderwijstaken.
De initiële investering in Zuid-Korea bedroeg naar schatting 533,3 miljard won (ongeveer 385 miljoen dollar) in 2024 alleen al. De ervaring van Zuid-Korea wordt nu gezien als een belangrijke les voor de wereldwijde onderwijsmarkt, die de risico's benadrukt van te snelle AI-adoptie zonder de zorgen van belanghebbenden aan te pakken. Landen als de Verenigde Staten, die vergelijkbare AI-integraties overwegen, kunnen leren van deze valkuilen door zorgvuldige planning en bredere betrokkenheid van alle partijen te waarborgen.
De terugtrekking betekent een herijking, waarbij AI wordt gepositioneerd als een ondersteunend hulpmiddel in plaats van een vervanging voor menselijk onderwijs. Deze benadering legt de nadruk op ethische kaders en een hybride model waarin technologie menselijke rollen aanvult. De terugtrekking onderstreept het belang van het aanpakken van risico's op het gebied van privacy, gelijkheid en afhankelijkheid die gepaard gaan met AI in het onderwijs.
Meer dan 56.000 ouders tekenden een petitie tegen de overmatige blootstelling aan digitale apparaten, wat de diepte van de publieke bezorgdheid aantoont. Uiteindelijk dient de Zuid-Koreaanse ervaring als een cruciale les voor de wereldwijde onderwijsgemeenschap, waarbij het belang van voorzichtige implementatie, robuuste feedbackmechanismen en een evenwichtige aanpak wordt benadrukt om het potentieel van AI te benutten en tegelijkertijd de risico's te beperken.