Eski ABD müttefiklerinin, Donald Trump yönetimindeki Washington'ın öngörülemezliği göz önüne alındığında, kendi nükleer savunmalarını arayışına girmesi olasılığı, artık Almanya, Polonya, Japonya ve Güney Kore gibi ülkelerde siyasi tartışmaların bir parçası haline geldi.
Onlarca yıldır ilk kez, tarihsel olarak ABD nükleer şemsiyesi altında korunan hükümetler, bu bağımlılığı yeniden değerlendiriyor. Bu değişim, Trump yönetiminin Ukrayna'ya silah sevkiyatını askıya alması ve istihbarat paylaşımını kısıtlaması gibi eylemlerinden kaynaklanıyor.
Polonya Başbakanı Donald Tusk, Fransa ile bir nükleer anlaşma yapmayı veya kendi nükleer silahlarını geliştirmeyi düşünüyor. Asya'da Güney Kore, açıkça bir "nükleer gecikme" duruşuna duyulan ihtiyacı tartışıyor. Tokyo'daki etkili isimler, Japonya'nın bağımsız bir caydırıcılık geliştirmesi gerekip gerekmediğini tartışıyor.
Bu küresel yeniden değerlendirme, ABD'nin güvenlik taahhütlerinin güvenilirliği konusundaki endişelerden kaynaklanıyor. Avrupa ülkeleri, özellikle hassas askeri alanlarda daha otonom olmaları gerektiğini fark ediyorlar. Henüz hiçbir ülke Nükleer Silahların Yayılmasının Önlenmesi Anlaşması'ndan (NPT) çekilmemiş olsa da, bazıları hızlı nükleer silah üretimine olanak sağlayacak bir altyapıyı değerlendiriyor.
ABD müttefikleri arasında yayılma, küresel gerilimleri artırabilir ve yeni bir silahlanma yarışını tetikleyebilir. Nükleer silah geliştirme niyetini açıklama ile işlevsel bir cephaneliğe sahip olma arasındaki dönem özellikle tehlikeli olacaktır. Gelecekteki bir ABD başkanı müttefiklerle bağları yeniden kurmaya çalışsa bile, bu taahhüdün her Amerikan seçimiyle devam edip etmeyeceği sorusu devam ediyor.
Avrupa ülkelerinin ABD nükleer kalkanının yerini tamamen alması en az on yıl sürecektir. Bu nedenle, Avrupa, Tokyo ve Seul'deki stratejistler için bir B planı geliştirmek esastır.