Yüz yılı aşkın bir süredir, fizikçiler temel bir uyumsuzlukla boğuşuyorlar: Einstein'ın genel görelilik teorisi ile kuantum mekaniği arasındaki çatışma. Modern fiziğin bu iki direği, kendi alanlarında inanılmaz derecede başarılı olsalar da, kara delik gibi birlikte uygulandıklarında uzlaşamıyorlar.
Finlandiya'daki Aalto Üniversitesi'nden Mikko Partanen tarafından önerilen yeni bir teori, potansiyel bir çözüm sunuyor. Reports on Progress in Physics dergisinde yayınlanan bu çığır açan çalışma, yerçekimi denklemlerini yeniden formüle ederek mevcut varsayımlara meydan okuyor. Bu yaklaşım, genel görelilik ve kuantum mekaniği arasındaki boşluğu kapatmayı amaçlıyor.
Finli bilim insanları, yerçekiminin, elektromanyetizmanın çalışma şekline benzer şekilde, dört alan arasındaki bir etkileşim olarak tanımlanabileceğini öne sürüyorlar. Bu, Einstein'ın yerçekimini uzay-zamanın bir eğriliği olarak görmesiyle çelişiyor. Bu yeni bakış açısı, teoriyi parçacıkların nasıl etkileştiğini açıklayan ölçü teorileri çerçevesine yerleştiriyor.
Eğer doğrulanırsa, bu teori evren anlayışımızı devrim yaratabilir. Kara deliklerin ve hatta Büyük Patlama'nın işleyişini ve kökenlerini açıklamaya yardımcı olabilir. Dahası, evrendeki madde ve antimadde arasındaki dengesizlik gibi uzun süredir devam eden gizemlere cevaplar sağlayabilir.
Teori hala erken aşamalarında ve bir sonraki adım, tam bir matematiksel gösterim. Bu, hesaplamalardaki sonsuzlukları çözme yeteneğini doğrulamak için renormalizasyon adı verilen bir süreci içerir. Bu araştırmanın potansiyel etkisi çok büyük ve kozmos anlayışımızı yeniden şekillendirmeyi vaat ediyor.