Arkeologlar, M.S. 79'daki Vezüv Yanardağı'nın yıkıcı patlamasının ardından Pompei'nin yeniden iskan edildiğine dair güçlü kanıtlar ortaya çıkardı. Hayatta kalanların, yeniden yerleşecek imkanları bulamayanların harabe halindeki şehre döndüğü ve barınak ile kurtarılabilir eşyalar arayanların da katıldığı düşünülüyor. Pompei Arkeoloji Parkı Direktörü Gabriel Zuchtriegel, bulguları "insanların güvensiz koşullarda yaşadığı gayri resmi bir yerleşim yeri" olarak nitelendirdi. Yeniden iskan edilen bölgeler, eski zemin katların fırınlar ve değirmenlerle mahzenlere dönüştürüldüğünü gösteriyor, bu da şehrin sosyal ve ekonomik dokusunda önemli bir değişime işaret ediyor. Bu keşifler, son zamanlarda Bacchus tasvirleri içeren tabloların ve büyük bir özel hamamın yanı sıra hayat büyüklüğünde heykellerin de bulunduğu devam eden kazılara ışık tutuyor. Bu bulgular toplu olarak, felaketten sonra Pompei'nin dayanıklılığı ve sakinlerinin yaşamları hakkında daha incelikli bir anlayış sunuyor.
Patlamanın ardından Pompei, M.S. 5. yüzyıla kadar ayakta kalan, ancak Roma şehri tipik altyapı ve hizmetlerinden yoksun, derme çatma bir yerleşim yeri haline geldi. Bu topluluk, yıkıntılar arasında geçimlerini sağlamaya çalıştı, binaların üst katlarında yaşadı ve alt katları depolama alanı olarak kullandı. Tarihsel anlatılar, şehrin yıkımına odaklanmış olsa da, bu yeniden yerleşim dönemi, insanların zorluklar karşısındaki direncini ve uyum sağlama yeteneğini gösteriyor. Kazıların ilerlemesiyle, Pompei'nin sadece bir felaket anı değil, aynı zamanda insanlığın yeniden inşa ve hayatta kalma çabalarının bir kanıtı olduğu da ortaya çıkıyor.