Bigelow Okyanus Bilimleri Laboratuvarı'ndaki bilim insanları, nesli tükenmekte olan Kuzey Atlantik balinasının birincil besin kaynağı olan Calanus finmarchicus'u izlemek için 2025'te NASA uydu verilerini kullanıyor. Bu yenilikçi teknik, balina hareketini tahmin etmeyi ve koruma çabalarını iyileştirmeyi amaçlayarak zooplanktonu uzaydan tanımlıyor.
Calanus finmarchicus, büyük sayılarda toplandıklarında okyanus tarafından emilen güneş ışığının spektrumunu değiştiren kırmızımsı bir pigment içerir. Uydular bu renk değişimini algılayabilir. Araştırmacılar, bu verileri Maine Körfezi'ndeki hızlı ısınma gibi değişikliklerin zooplanktonun konumunu ve dolayısıyla balinaların beslenme düzenini nasıl etkilediğini anlamak için kullanmayı amaçlıyor. Araştırmacılar ve deniz kaynakları yöneticileri, bu memelilerin nerede beslenebileceğini tahmin ederek ölümcül gemi çarpmalarını ve balıkçılık ekipmanı dolanmalarını azaltmayı umuyor.
NASA'nın 2024'te fırlatılan PACE uydusu, Aqua uydusunun algıladığı 10'a kıyasla 280 ışık dalga boyunu algılayabilir. Bu gelişmiş yetenek, Calanus finmarchicus'u diğer zooplankton türlerinden ayırma yeteneğini büyük ölçüde geliştirir, balina hareketleri için tahmini modelleri iyileştirir ve 2025'te hedeflenen koruma stratejilerini destekler.