Köpeklerde ayrılık kaygısı, sadık dostlarımızın bizden ayrıldıklarında yaşadıkları derin bir stres ve huzursuzluk durumudur. Bu durum, köpeğin genel refahını olumsuz etkileyebileceği gibi, ev ortamında da çeşitli sorunlara yol açabilir. Her yaştan köpek bu kaygıyı deneyimleyebilir ve genellikle yaşamdaki büyük değişimler, örneğin taşınma veya aileye yeni bir bireyin katılması gibi olaylar sonrası ortaya çıkabilir.
Ayrılık kaygısının belirtileri çeşitlilik gösterebilir. Köpekler, yalnız kaldıklarında aşırı havlama, uluma, eşyalara zarar verme, ev içinde tuvaletini yapma gibi davranışlar sergileyebilirler. Ayrıca, kaçma girişimlerinde bulunabilir, kendilerine zarar verebilir veya aşırı salya akıtabilirler. Bazı araştırmalar, köpeklerin yaklaşık %10-20'sinin ayrılık kaygısı belirtileri gösterdiğini ve bu oranın, özellikle geçmişte travmatik deneyimler yaşamış kurtarılmış köpeklerde daha yüksek olabileceğini belirtmektedir.
Köpeklerin bu durumla başa çıkmalarına yardımcı olmak için atılabilecek adımlar bulunmaktadır. En etkili yöntemlerden biri, köpeği kademeli olarak yalnız kalmaya alıştırmaktır. Bu süreç, kısa süreli ayrılıklarla başlanıp, köpeğin rahatlığına göre sürelerin yavaşça artırılmasıyla ilerler. Yalnız kaldığı zamanlarda köpeğe özel olarak hazırlanmış, içine ödül mamaları konulmuş oyuncaklar vermek, bu süreci olumlu bir deneyime dönüştürebilir.
Ayrıca, günlük rutinlerin düzenli olması, yani beslenme, oyun ve tuvalet ihtiyaçlarının belirli saatlerde karşılanması, köpeklerin kendilerini daha güvende hissetmelerini sağlar. Vedalaşma ve karşılama anlarını sakin tutmak da önemlidir. Dramatik vedalar veya aşırı coşkulu karşılama ritüelleri, köpeğin bu anları daha duygusal algılamasına neden olabilir. Bu nedenle, ayrılırken ve dönerken sakin bir tavır sergilemek, köpeğinize güven aşılamaya yardımcı olur.
Bazı durumlarda, sakinleştirici feromon ürünleri veya veteriner hekimin önerebileceği ilaçlar da fayda sağlayabilir. Eğer köpeğinizin ayrılık kaygısı belirtileri devam ederse veya şiddetlenirse, profesyonel yardım almak en doğrusudur. Bir veteriner hekim veya uzman bir köpek davranış bilimcisi, köpeğinizin özel ihtiyaçlarına yönelik bir davranış modifikasyon planı oluşturabilir. Bu plan, genellikle davranışsal eğitim tekniklerini ve gerektiğinde ilaç tedavisini içerebilir. Bilimsel çalışmalar, desensitizasyon (duyarsızlaştırma) ve davranış terapisinin ilaç tedavisi ile birleştirildiğinde, tek başına ilaç kullanımına göre çok daha yüksek iyileşme oranları sağladığını göstermektedir. Örneğin, bir çalışma, bu kombinasyonun %89'luk bir iyileşme oranı ve sadece %11'lik bir nüks riski sunduğunu ortaya koymuştur.