Cermen, İtalik ve Kelt Dillerinin Kökenleri: 2025 Dilbilimsel Güncellemesi

Hint-Avrupa dil ailesinin dalları olan Cermen, İtalik ve Kelt dilleri, yüzyıllardır dilbilimcileri büyülemiştir. Cermen dili, MS ikinci yüzyılda ilk kez yazılı olarak ortaya çıktığında, Proto-Cermen'e çok benzeyen tek bir runik yazı ve dil olarak mevcuttu. Bu dil, Jylland yarımadası çevresinde ve güneyde Alpler'e doğru konuşuluyordu.

Dilbilimciler, Proto-Cermen'in ortaya çıkışını MÖ 500 ile MÖ 2000 arasına tahmin ediyor ve Kordlu Eşya savaşçı grupları tarafından getirilen lehçelerden evrimleştiğini düşünüyorlar. Latince, Oskan ve Umbrian dahil olmak üzere İtalik dilleri, ilk yazıldığında zaten ayrışmıştı. Proto-İtalik'in, orada bulunan erken İtalik yazıtlarına dayanarak, MÖ 1000'den önce İtalya'da ortaya çıktığına inanılıyor.

Proto-Kelt'in kökenleri tartışmalıdır; teoriler Atlantik kıyısından Avusturya Alpleri'ne kadar uzanmaktadır. Önemli bir teori, Kelt yer ve nehir adlarının yüksek konsantrasyonu nedeniyle Fransız-Alman sınır bölgelerini öne sürmektedir. Main ve Meuse gibi nehirler Kelt tanrıları adını almıştır ve Neckar muhtemelen "vahşi su" anlamına gelen Kelt kökü "nik"ten türemiştir.

Proto-Kelt'in kelime dağarcığında denizcilik terimleri yoktur, bu da konuşmacılarının denizci olmadığını düşündürmektedir; dilbilimci David Stifter, 'gemi' ve 'yelken' kelimelerini ödünç aldıklarını belirtiyor. Cermen, Kelt ve İtalik, dilbilgisi, telaffuz ve temel kelime dağarcığında belirgin olan ortak bir ataya sahiptir. Son genetik kanıtlar, İtalik ve Kelt dilleri arasında daha yakın bir ilişki olduğunu öne süren İtalo-Kelt hipotezini desteklerken, İtalo-Cermen hipotezini çürütmektedir.