W dniu 18 lipca 2025 roku słoweński parlament uchwalił ustawę zezwalającą na wspomagane umieranie dla dorosłych pacjentów cierpiących na nieuleczalne choroby i doświadczających nieznośnego cierpienia. Decyzja ta została podjęta po przeprowadzeniu konsultacyjnego referendum w czerwcu 2024 roku, w którym większość obywateli opowiedziała się za wprowadzeniem takiego prawa. Nowe przepisy przewidują, że przed rozważeniem wspomaganego umierania pacjent musi wyczerpać wszystkie dostępne opcje leczenia, z wyłączeniem przypadków związanych z chorobami psychicznymi. Ustawa wejdzie w życie w najbliższych tygodniach.
Legalizacja wspomaganego umierania budzi szereg pytań natury etycznej i społecznej. Z jednej strony, zwolennicy argumentują, że każdy człowiek ma prawo do decydowania o swoim życiu i śmierci, zwłaszcza w obliczu nieuleczalnej choroby i cierpienia. Z drugiej strony, przeciwnicy obawiają się, że taka praktyka może prowadzić do nadużyć i marginalizacji osób starszych oraz niepełnosprawnych. Debata koncentruje się również na roli lekarza – czy powinien on aktywnie uczestniczyć w procesie umierania, czy też jego zadaniem jest jedynie łagodzenie cierpienia i podtrzymywanie życia?
W kontekście społecznym, wprowadzenie wspomaganego umierania może wpłynąć na postrzeganie śmierci i umierania. Może prowadzić do większej otwartości i akceptacji śmierci jako naturalnego elementu życia, ale także wywoływać lęk i niepewność, zwłaszcza wśród osób obawiających się presji ze strony rodziny lub społeczeństwa, aby poddać się wspomaganemu umieraniu.
W krajach, gdzie wspomagane umieranie jest legalne, takich jak Holandia, Belgia czy Hiszpania, liczba przypadków jest stosunkowo niska i dotyczy głównie osób z zaawansowanymi stadami chorób nowotworowych. Niemniej jednak, wciąż trwają dyskusje na temat kryteriów kwalifikacji i procedur kontrolnych, aby zapobiec nadużyciom i zapewnić ochronę praw pacjentów. W Polsce, gdzie dominuje konserwatywne podejście do kwestii bioetycznych, legalizacja wspomaganego umierania w Słowenii może wywołać ożywioną debatę publiczną i skłonić do refleksji nad własnym systemem wartości i przekonań. Ostatecznie, decyzja o legalizacji wspomaganego umierania to złożony problem, który wymaga uwzględnienia różnych perspektyw i wartości, a także zapewnienia odpowiednich ram prawnych i etycznych, które będą chronić prawa i godność wszystkich osób.