Francuskie wycofanie wojsk z Senegalu: lekcja historii kolonializmu i suwerenności

Wycofanie francuskich wojsk z Senegalu w lipcu 2025 roku to symboliczny koniec 65-letniej obecności militarnej, ale także ważny moment w kontekście dekolonizacji i budowania suwerenności afrykańskich państw. Historia relacji Francji z Senegalem, sięgająca czasów kolonialnych, naznaczona jest złożonymi zależnościami politycznymi, gospodarczymi i militarnymi. Senegal, uzyskawszy niepodległość w 1960 roku, pozostał jednym z najbliższych afrykańskich sojuszników Paryża, goszcząc francuskie wojska na swoim terytorium. Jednakże, wybór Bassirou Diomaye Faye na prezydenta w 2024 roku, który zadeklarował zakończenie obecności obcych wojsk do 2025 roku, stanowił wyraźny sygnał zmiany. Faye argumentował, że obecność francuskich baz wojskowych jest nie do pogodzenia z suwerennością Senegalu. Wycofanie wojsk francuskich z Senegalu wpisuje się w szerszy trend w Afryce Zachodniej i Centralnej, gdzie rośnie sprzeciw wobec postrzeganej neokolonialnej roli Francji. W ostatnich latach Mali, Burkina Faso i Niger zerwały współpracę wojskową z Francją, zwracając się o pomoc do Rosji. Te wydarzenia świadczą o pragnieniu afrykańskich państw do uniezależnienia się od wpływów zewnętrznych i kształtowania własnej polityki bezpieczeństwa. Symboliczne jest, że Francja przekazała Senegalowi swoje ostatnie bazy wojskowe, w tym Camp Geille w Dakarze. Warto przypomnieć masakrę w Thiaroye w 1944 roku, kiedy to francuscy żołnierze stłumili protest senegalskich żołnierzy, którzy walczyli po stronie Francji w czasie II wojny światowej, domagając się sprawiedliwego wynagrodzenia. To tragiczne wydarzenie pozostaje w pamięci wielu Senegalczyków i stanowi ważny element historycznego kontekstu wycofywania wojsk francuskich. Wycofanie wojsk francuskich z Senegalu to nie tylko koniec pewnej epoki, ale także szansa na budowanie nowych, partnerskich relacji opartych na wzajemnym szacunku i suwerenności. To także lekcja historii, która przypomina o konsekwencjach kolonializmu i potrzebie ciągłej walki o niezależność.