Eksploracja Księżyca wkracza w nową erę dzięki ambitnym planom długoterminowej obecności na Księżycu. Program Artemis NASA ma na celu wylądowanie astronautów w pobliżu bieguna południowego Księżyca już w 2026 roku. Kraje takie jak Chiny i Indie kontynuują prowadzenie misji robotycznych, a prywatne firmy są coraz bardziej zaangażowane poprzez partnerstwa i komercyjne misje lądowników.
Jednym z wielu wyzwań dla statków kosmicznych działających na Księżycu jest przetrwanie surowej, dwutygodniowej nocy księżycowej. W tym okresie temperatury mogą spaść poniżej -170°C, co niezwykle utrudnia utrzymanie zasilania i kontroli termicznej. Istniejące rozwiązania energetyczne, takie jak panele słoneczne i reaktory rozszczepialne, mogą nie być wystarczające do zaspokojenia wysokich wymagań energetycznych stałej bazy księżycowej.
Jak ZEUS dostarczałby energię
Innowacyjne podejście sugeruje wykorzystanie konstelacji satelitów kosmicznej energii słonecznej (SBSP) do ciągłego przesyłania energii na powierzchnię. Konstelacja satelitów ZEUS została zaprojektowana do zbierania energii słonecznej na orbicie i bezprzewodowego przesyłania jej do proponowanej bazy księżycowej DIANA na biegunie południowym.
System ZEUS działałby poprzez umieszczenie satelitów zasilanych energią słoneczną na orbicie wokół Księżyca. Satelity te zbierałyby światło słoneczne w sposób ciągły i przekształcały je w energię mikrofalową lub laserową. Energia ta byłaby następnie przesyłana do stacji odbiorczych na powierzchni Księżyca, zasilając siedliska, łaziki i urządzenia do wykorzystania zasobów in situ.
Pod przewodnictwem członków Space Generation Advisory Council (SGAC) i ASTRAEUS trwają badania nad pokonaniem obecnych ograniczeń energetycznych. Pomyślne wdrożenie tej technologii byłoby ważnym krokiem w kierunku stworzenia zrównoważonej, długoterminowej obecności człowieka na Księżycu. System ten umożliwiłby ciągłą pracę obiektów, wspierając długoterminową eksplorację i rozwój Księżyca.
Ponadto naukowcy badają możliwość tworzenia paneli słonecznych przy użyciu pyłu księżycowego, co mogłoby drastycznie obniżyć koszty transportu materiałów w kosmos. Obejmuje to topienie regolitu księżycowego w celu wytworzenia szkła, które jest następnie wykorzystywane do budowy działających paneli słonecznych. Chociaż panele te mogą nie być tak wydajne jak te produkowane na Ziemi, oszczędności na kosztach transportu mogłyby uczynić je realną opcją zasilania bazy księżycowej.